Antimony

Ostatnio u mnie na uczelni był kiermasz ksiażek i zanabyłam sobie "Mężczyznę, który się uśmiechał" Henninga Mankella. Jeszcze nie zaczęłam czytać, ale mogę polecić całą serię Mankella o Kurcie Wallanderze(zaczyna się od "Mordercy bez twarzy", ale nie trzeba czytać zgodnie z kolejnością ). Podoba mi się styl - oszczędny, bezpretensjonalny, ciekawie przedstawiony główny bohater, śledztwa, no i fajnie oddany klimat Szwecji, konkretnie Ystad.

Podczytuję Was już od jakiegoś czasu, ale dopiero teraz zebrałam się do napisania czegoś o sobie :) Od czego by tu zacząć? Mam 23 lata. Studiuję zaocznie na magisterce technologię chemiczną. Pracuję, ale dorywczo. Życia osobistego(albo sprecyzujmy: uczuciowego) nie mam - zresztą mam wrażenie, że jestem pod tym względem mocno zapóźniona. Społecznie też niedomagam, właściwie od zawsze, w ostatnich latach trochę się polepszyło pod tym względem, ale nadal mam problemy w relacjach z ludźmi. Pod koniec gimnazjum przeszłam ciężki epizod depresji - był to w dużej mierze skutek uboczny leku, który brałam, ale pewnie padło na podatny grunt...Na szczęście nie powtórzył się, jak do tej pory, ale depresyjne nastroje zostały, raz jest lepiej, innym razem znów gorzej. Długo nie chciałam uświadomić sobie pewnych rzeczy, ale - z pomocą pewnej osoby - powoli dociera do mnie, jakie są główne źródła moich problemów. Ale rozwiązywanie ich to dużo trudniejsza sprawa. Wiem, że w tym, co napisałam, jest sporo niedomówień, ale przyjdzie czas na ich wyjaśnienie. Pozdrawiam i liczę na "zadomowienie" się tutaj :)