kasiowa

Hej,hej :) Oj ja Ci nie pomogę,sama jestem tutaj nowa, ale wydaje mi się,że nowy temat w dziale depresji będzie ok. Swoją drogą ja też od dawna izoluję się od ludzi, także masz moje stuprocentowe wsparcie (nie w izolacji,a w motywacji do zmian). Jeśli pójdziesz do kogoś godnego polecenia, nie będzie naciskał i na siłę wyciągał faktów. Ja zaczęłam się leciutko otwierać dopiero po 4 wizycie, też miałam przed tym obawy i nawet nie chciało mi się opowiadać, co mi jest. Nie bój się iść do specjalisty (psycholog/psychiatra) bo to może uratować życie, naprawdę :)

O kurcze, nawet nie wiecie jakie to świetne uczucie mieć świadomość, że są też inni z podobnym problemem (albo i wiecie ;p). Muszę się pochwalić, że po długich męczarniach z samą sobą podjęłam decyzję (a podejmowanie ich sprawia mi zawsze ogromny problem) o leczeniu. Poszłam sobie w poniedziałek z rana do psychiatry i muszę przyznać, że jestem z siebie dumna

Trzymamy kciuki! (albo tu nie ma takiej emotki,albo jej nie widzę -.-'' ;p)

Trzymamy kciuki! (albo tu nie ma takiej emotki,albo jej nie widzę -.-'' ;p)

Hej hej, witam!

Hej hej, witam!

A to pierwszy i najważniejszy moim zdaniem krok! Super, że taką decyzję podjąłeś :)

A to pierwszy i najważniejszy moim zdaniem krok! Super, że taką decyzję podjąłeś :)

Oj sailorka w tej kwestii to my się na pewno dogadamy ;p W ogóle jakie miłe powitaaaanie! Hej hej wszystkim

Oj sailorka w tej kwestii to my się na pewno dogadamy ;p W ogóle jakie miłe powitaaaanie! Hej hej wszystkim

Ooo, siemka Tak właśnie przeglądam dogłębniej forum i zauważyłam, że większość tutaj zna się jak łyse konie o.o sobie myślę "kuurde, dziewczyno, co Ty tu robisz, toż oleją Cię na wejściu" A tutaj miłe zaskoczenie I jak tam się odnajdujesz? :)

To ja będę "pomiędzy" żaleniem, a nieżaleniem, bo poziom zobojętnienia przechodzi dzisiaj sam siebie xD Zaczyna mnie to nawet bawić ;p

Też miałam konto, powiem Wam, że udało mi się poznać świetnych ludzi dzięki temu ;p Haha Rebelia dlatego ja dawałam tylko twarz xD

Zmęczona,ale z uśmiechem witam Was wszystkich serdecznie :) Dlaczego tu jestem? Bo nie mam nikogo, z kim mogłabym pogadać, kiedy czuję się gorzej. W towarzystwie jestem zawsze tą pełną energii, pozytywnie nastawioną do życia, wiecznie uśmiechniętą osobą. Nie chcę burzyć tego obrazu mnie samej, to mi w jakiś sposób pomaga. Poza tym (ok, bądźmy szczerzy) mimo, że mam znajomych, to nie ma wśród nich nikogo, komu mogłabym zaufać i na kogo mogłabym liczyć. Z resztą pod tym względem całe życie byłam sama. Czasami potrzebuję się wygadać, przestać udawać, że świetnie się trzymam. Chociaż mimo wszystko jakieś tam pokłady optymizmu nadal we mnie drzemią ;p Także żeby nie smęcić za dużo, jeśli chcecie się czegoś dowiedzieć, pytajcie śmiało, a ja jeszcze raz witam i cieszę się,że zdecydowałam się do Was dołączyć (a co, trochę posłodzić trzeba xD). Buziaki Ka :*