Morksik

Polemizowałabym. Miałam na studiach wielu chłopaków w grupie, których wygląd był albo przeciętny, albo jak ktoś mógłby nazwać brzydki (nie lubię tak nikogo określać, bo są gusta i guściki, ja za brzydkie mam tlenione blondyny - bez urazy dla takich pań - ale przecież w niektórych budzą zachwyt), a mieli bardzo ładne lub nawet piękne dziewczyny. Jasne, w pierwszym odruchu zwracamy uwagę na wygląd, bo jak od razu ocenić czyjś charakter? Jeśli komuś zależy tylko na wyglądzie to lepiej się z nim nie zadawać, osoba która zwraca uwagę na coś więcej nie będzie zwracała uwagi jak kto wygląda. Przecież większość społeczeństwa jest jednak przeciętnej urody, nie ukrywajmy tego przed sobą, a wszyscy nie siedzą zamknięci w domach żeby ta garstka mogła chodzić po ulicach.

Dlaczego aseksualizm miałby być czymś nienormalnym? Od kiedy nie uprawianie seksu to coś dziwnego, jeśli się nie odczuwa potrzeby żeby to robić? Ciężko jednak aseksualizm nazwać orientacją, skoro to właściwie jej brak (wiem co mówię, bo sama taka jestem)

A więc jednak ktoś jeszcze lubi anime i mangę! ;] u mnie zaczęło się od Polonii 1, potem Czarodziejka z Księżyca, wszystko ze studia Ghibli, bo jest przepiękne, Death Note, które osobiście uwielbiam. Wczoraj obejrzałam ANOTHER i niestety co anime ostatnio to stwierdzam, że źle się dzieje w państwie anime v.v

Byłam ciekawa czy zastanę tu temat o fobii społecznej. Moja praca wpędziła mnie nie tylko w nerwicę, ale nawet i w taką fobię... tak to czuję czasami. Ciężko mi wyjść z domu, ciężko być w tłumie, hałasie, wśród innych ludzi. Ich obecność na przemian mnie drażni i krępuje jednocześnie, jakby wszyscy patrzyli na mnie chcąc czegoś, a ja mam ochotę tylko zapaść się pod ziemię. PS. Rebelia myślę, że jest to wyczuwalne. Nie przez każdego oczywiście, ale wystarczy nawet na dzieci spojrzeć, silniejsze zazwyczaj zaczepiają te, nad którymi mają przewagę...