Mike13

oglądanie seriali, rzeczywiście może poprawić samopoczucie. Jest to jednak chwilowe. No właśnie, najgorsze jest to, że nie wiesz czy poczucie tęsknoty zniknie z czasem, czy się pogłębi. A jeżeli już się pogłębi, to czy warto zmuszać się do dalszego przebywania zagranicą. W moim przypadku, oczywiście, miesiąc to za krótki okres żeby podejmować jakąkolwiek decyzję. Myślę, że dobrym sprawdzianem będzie sesja po pierwszym semestrze. Czy będę w stanie skoncentrować się na tyle żeby móc wszystko pozdawać. Problem w tym, że jestem świadom tego, że w Polsce mam gwarantowane stanowisko. Ciężko na nie zapracowałem, postanowiłem jednak spróbować wyjazdu zagranicę. Narazie jestem na etapie codziennego sprawdzania tanich lotów do Polski . No nic, zobaczymy co przyszłość przyniesie :) Jak gdzieś przeczytałem, nie każdy nadaje się na życie na emigracji.

Witam serdecznie, znalazłem niniejszy temat, postanowiłem napisać. Na emigracji, a dokładniej na studiach doktoranckich jestem od miesiąca. Więc dopiero zaczynam. Niestety przebywam w państwie oddalonym od Polski o jakieś 9000 km. Tak więc, najbliższa wizyta u rodziny dopiero za rok. Ponadto, złapałem niewielkiego doła. Najpierw fascynacja nowym miejscem, teraz tęsknota za domem, niewielkie zniechęcenie, ogólne odrętwienie, zerwane noce. Mam nadzieję, że za jakiś czas to przejdzie. Liczę, że nie będzie potrzebny psycholog, którego zresztą tutaj nie zaświadczę, ze względu na barierę językową. Co ciekawe, dowiedziałem się, że depresja nie jest tutaj uznana za chorobę indywidualną, lecz społeczną. Dlatego idzie się na spotkanie z social counselor a nie z psychologiem. Z chęcią przeczytam jakieś sugestie jak sobie radzić z tęsknotą za domem. :)