shini93

Cześć wszystkim :) Nie udzielam się zbyt dużo na forum, ale regularnie je przeglądam. Jestem lękowcem z Wrocławia i chętnie pogadam z kimś, kto wie czym jest życie z tą chorobą. Niestety nie znam zbyt wielu takich osób. Jestem studentką, mam 20 lat. Mam lepsze i gorsze momenty, jednak rzadko opuszcza mnie "lęk przed lękiem". Lubię czytać i zatapiać się w świat wyobraźni. Mój nr gg: 10567299 lub priv. Pozdrawiam wszystkich ciepło, trzymajcie się i nie poddawajcie

Obecnie jedną z najgorszych rzeczy są dla mnie chyba wspomnienia i strach, że wszystko wróci. Sprawę utrudnia ponoć fakt, że nie chce się z nimi mierzyć, gdy jest lepiej staram się od tego kompletnie uciec. Wiele razy myślałam, że mi się udało, ale to chyba tak nie działa, bo nie ważne po jakim czasie zupełnie normalnej egzystencji wspomnienia wracają a z nimi niepokój i natłok myśli. Patrząc z perspektywy czasu jestem cholernie wdzięczna, że mogę w miarę normalnie funkcjonować i nie wyskoczyłam z okna myśląc, że wariuję. Jednak chciałabym żeby było dobrze już zawsze a mój nastrój jest czasem taki nierówny. I nie chodzi mi o to, że każdy ma czasem trochę gorszy dzień. Powiedzcie, że da się kiedyś od tego w 100% uwolnić. Bo póki co ciężko mi w to uwierzyć...

Mental Cat dzięki za powitanie Twój nick przypomniał mi, że nie napisałam najważniejszej rzeczy! Uwielbiam koty i sama jestem posiadaczką cudownej, szylkretowej koteczki, która pomaga mi bardzo w chorobie

To mój pierwszy post więc pragnę wszystkich powitać Choruję na nerwicę lękową i zaburzenia depresyjne. Studiuję i staram się żyć w miarę możliwości normalnie, choć walczę z traumą, którą mam po tym co przeżyłam- okropne lęki i myśli, że umieram, gdy nie wiedziałam co mi jest. Fajnie być wśród osób, które to rozumieją. Lubię poezję (sama param się trochę grafomanią ), historię, książki, mangę/anime, muzykę i trochę innych rzeczy także by się jeszcze znalazło, ale nie chcę już przynudzać