DarkAngel

okolice Jeleniej Góry

Może to klątwa "Czerwonego Byka"? Najpierw paraliżuje życie zapachem, a później,.......a później jest już za późno !!!!

hehe....Zapewniam, was. po dłuższej znajomości zmienilibyście zdanie co do tego romantyzmu. Możlwe, że jestem wrażliwy, ale dopiero pod tą warstwą lodu, przez która jeszcze nikomu nie udało sie przebić......

hehe, lodowy romantyk.....chyba pierwsze w historii ludzkości takie połączenie dwóch cech..... Kate, nie jestem romantykiem, a może tego nie zauważam, nie napewno nie jestem.....hehe

melisska, napewno w koncu znajdziesz, tę upragnioną miłość. Widzisz, u mnie jest tak, nie umiem okazywać uczuć, jestem zimnym egoistą. W moim przypadku znalezienie pokrewnej duszy graniczy z cudem. Ale Ty jesteś piekna, a co do humorów, powiedz która kobieta ich nie ma....hehe. Napewno niedługo zjawi się książe na rumaku...... w najmniej oczekiwanym przez Ciebie momencie....... Pozdrawiam!!!

daablenart, wiesz.... Niektóre rzeczy pachną podobnie. To nie jest schizofrenia. Po prostu sam sie nakręcasz........

ooo kate, która osoba z rzędu ci to mówi. Coś w tym musi być....

Nie, no co Ty. W koncu to twoje życie. Za co miałbym sie pogniewać.

No trudno, ale wiesz żal mi Ciebie. Powinnaś to zrobić dla własnego komfortu. A co do tego czy, nie jest Ci potrzebny........zostawię bez komentarza...

nie wierzę, że jest aż tak źle. Wiesz przy nerwicy ogólnie bardzo spada samoocena. W twoim przypadku powinnaś popracować z psychologiem nad jej podniesieniem..... To ważne, uwierz mi...

daablenart, ale mów co z tym WKU, dostałeś w końcu odroczenie?

A dlaczego? Myślisz że to jest w pożądku. Chcesz to tak zostawić. W takim razie ngdy nie będziesz czuć sie spokojnie, zawsze będziesz gorsza od innych(tak bedziesz myślała).

Oj, Ty masz zawsze te najczarniejsze myśli.......

W arii widzę twoją córkę, zagubioną w rzeczywistym świecie, Erik, chyba dobrze zapamiętałem, jest to ideał chłopaka stworzony przez twoją córkę. Swiątynia może oznaczać coś w stylu drogi, dotarcia do sedna sprawy. Powinnaś przeczytać całą powieść. Postaci, tak jak i fabuła kojarzą mi sie z japońską mangą. Czy twoja córka ogląda takie filmy? Możliwe, że tak jak ja żyje marzeniami, tylko tyle, że przelewa je na papier, a ja wcielam w czyn. Naszczęście nie jestem psychologiem. Bibi czy duzo osób odwiedza ten blog? Radziłbym zawędrować z tą powieścią do psychologa, może tam tkwi klucz.

Wiesz bibi, bardzo zaciekawiła mnie ta powieść twojej córki. Mam pytanie, czy świątynia lub portal często w niej pojawiają się? Ogólnie mówiąc po przeczytaniu tego kawałka, mogę stwierdzić iż jest to barwny,wręcz baśniowy świat. Mam pewną teorię, ale napiszę później. Najpierw poczytam sobie trochę.....

bibi, jakbys zareagowała na idącego sobie faceta, który nuci coś pod nosem? Ja bym się troche zastanowił nad taką osobą. Ba, nieraz nawet gadam do siebie....

W takim wypadku faktycznie amputacja nic nie da. Ale mam i na to sposób........rozrywkowa zabawa z dynamitem.

To ja chyba muszę zaopatrzyć sie w sprzęt do nurkowania.......hehe

To ja poproszę minimum trzy czułe........

Jak to nic. Bibi jej powieść jest częścia jej duszy, niespełnionych marzeń. Mogłabyś mi napisać, o czym dokładnie pisze Jagoda. Wiesz mnie czesto łapała deprecha kiedy powracalismy z kolejnej udanej wycieczki. Zadawałem sobie pytanie dlaczego ten nasz realny świat nie moze być taki jak ten który wymyśliłem. Teraz mam 24 lata, a dalej nosze przy sobie runy. Wierzę w ich magiczną moc , chociaż wiem że to absurd......

Ewa, mam taki sam sposób jak Ty na lęki, mówienie że wszystko to wymysł mojej psychiki.....

Wiesz, moze nie powinnaś ingerowac w jej świat fantazji. Może powinnaś zrozumieć jej tok myślenia. Przeczytać jej powieść, porozmawiać z córką o tym co pisze. Ps. Tylko nieraz nie chciało nam się powracać z tego wymyślonego swiata.

Jest dobra strona aputacji.... Amputowana część ciała nie boli....

U mnie polega to głównie na gdybaniu. Jak by to było gdyby...... Zawsze chciałem aby moje zycie było ciekawe, pełne adrenaliny. Nie takie smutne normale, żona, dzieci, praca i co to juz koniec...... Często zabierałem moich bratanków na tzw. wyprawy. W góry, do lasu. Udawaliśmy wtedy, że jesteśmy całkiem innymi ludźmi, mozna by powiedzieć bohaterami z gier, filmów. Zabawa była przednia, jak np. uciekaliśmy przed niewidzialnymi ludźmi, którzy nas gonili. Albo szukaliśmy ukrytych skarbów, które wcześniej chowałem, w specjalnie przygotowanych miejscach. Samo przygotowanie takiej wyprawy trwało dwa tygodnie. Znalezienie odpowiednich miejsc, robienie reliktów. Samo rozwiazywanie róznych historii stworzonych przeze mnie, gdzie główną rolę poszukiwaczy pełnili bratankowie (ja byłem można by powiedzieć naprowadzajacym na kolejne ślady) było wspaniałym przeżyciem dla nich i dla mnie. Cieszyła mnie ich radość z rozwiązania kolejnej sprawy. Można by powiedzieć, że przenosiliśmy się w świat fantazji, gdzie byliśmy tylko my i wymyślona historia........ Z boku można by powiedzieć, co to za wariat biega po lesie z dziećmi....hehe

proponował bym Ci amputację......