atnaa

getmeoutofhere, no to mozesz nie widzieć sensu. To już nie mój problem. Ja go widzę a przynajmniej staram się dostrzec. To gotowe kwestionariusze, na początku totalnie nie miałam do nich przekonania, ale skoro promotor tak mówi to pewnie ma racje. Jeśli te badania obalą wszystkie hipotezy, które postawiłam też się czegoś dzięki temu nauczę i dowiem. Błędy w życiu też są nam do czegoś potrzebne. -- 21 lis 2014, 11:40 -- poza tym płeć nic by nie wniosła, gdyż ok 95% badanych to kobiety. Ale z tym wychowywaniem przez jednego rodzica to racja i dość istotna sprawa. No trudno, w przyszłości wezmę to pod uwagę i dzięki za to!

To ankieta do moich badań. Nie ma metryczki, gdyż pisałam że dotyczy ona osób ze ZDIAGNOZOWANYMI zaburzeniami osobowości. To wstępne i ogólne badania, które mają powiedzieć czy postawy rodzicielskie jakie były przyjmowane przez rodziców gdy byliśmy nastolatkami mają wpływ na występowanie zaburzeń osobowości w wieku dorosłym. Niki333, może nie wyrazilam się dość jasno i trochę z góry założyłam, że osoby na tym forum to osoby dorosłe. Sugerowałam się, że na 7 F przyjmują po 18 r.ż. i że osoby wypełniające ankiete są dorosłe. Właśnie o to chodzi by będąc osobą dorosłą wypełnić ankietę ale nie z perspektywy dorosłego, ale tego jak to było w naszym życiu, gdy byliśmy nastolatkami.

Witam wszystkich! Jestem byłą pacjentką oddziału 7F i bardzo dobrze wspominam to miejsce. Nadal uczęszczam na terapię, jednak moje funkcjonowanie bardzo się poprawiło. Jestem w trakcie pisania pracy magisterskiej i potrzebowałabym Waszej pomocy. Piszę na temat postaw rodzicielskich u osób z zaburzeniami osobowości. Chciałbym prosić o uzupełnienie kilku kwestionariuszy osoby, które mają ZDIAGNOZOWANE zaburzenia osobowości. Ankietę należy wypełniać z perspektywy nastolatka (tego jak to pamiętamy, gdy mieliśmy jakieś 14-17 lat) oto link do ankiety: http://www.ankietka.pl/ankieta/160987/spr-skala-postaw-rodzicielskichm-plopa.html To dla mnie bardzo ważne badania i liczę na poważne potraktowanie. Sama jestem osobą z zaburzeniami osobowości i chciałabym, aby udało się znaleźć jak najskuteczniejszą metodę leczenia a do tego potrzebne są badania. Nie ukrywam, że bardzo liczę na Waszą pomoc Pozdrawiam

ehhh tak czytam i czytam co tu piszecie i wznowiła się moja tęsknota za 7F, za personelem, spotkaniami społeczności a przede wszystkim za rozmowami z pielęgniarką. Już minęły 3 miesiące odkąd wyszłam a nadal okropnie tęsknie!!! Mam wrażenie że to właśnie tam zostałam zrozumiana, że tam moje istnienie liczyło się... hehe i rycze (( to moje naprawdę dobre wspomnienia ale chyba do końca momentami nie radzę sobie jeszcze z tęsknotą.... To właśnie jeden z tych momentów kiedy chciałabym znów być na 7F

http://krakow.naszemiasto.pl/plebiscyt/karta/230,szpital-babinskiego-ulbabinskiego-29,6936,id,t,kid.html

szerokozamknieta mam wrażenie, że nie wyszło Ci na 7F to będziesz to miejsce oczerniać ile wlezie. Ok mogło Ci się tam nie podobać, jednak ja jestem miesiąc po terapii tam i czytając to co Ty piszesz po prostu ręce mi opadają. Może ten oddział nie był dla Ciebie, ale nie oznacza, że nie może innym pomóc. Twoje wypowiedzi są mega naładowane agresją co pozwala mi na fantazję, że to samo działo się na oddziale. Przy pobycie na 7F bardzo liczy się zdobycie umiejętności słuchania rzeczy nie fajnych na swój temat, ale także tych dobrych (co w moim odczuciu jest często łatwiejsze). Konfrontacja "z naszymi wadami" to jest "coś" dla nas a nie przeciwko nam. Dzięki uzyskaniu takich informacji możemy dostrzec jak odbierają nas inni, czemu się od nas odsuwają,kłócą itp. a często z tego nie zdajemy sobie sprawy. Piszę na swoim przykładzie i pewnych oddziałowych obserwacji. Kwestia tego co napisał dragoninfire80. Jest sens jeśli chodzi o porządki. Może byś się tego dowiedział, gdybyś został i szukał odpowiedzi. Dużo osób z tego co zauważam czeka aż 7F da im "receptę na życie, receptę na szczęście". Sorry, ale tego się nigdy nie doczekacie. Tam możecie uzyskać narzędzia dzięki którym SAMEMU tę receptę będziecie sobie pisać...