znerwicowana92

refren-Ale księża mówią, że za kradzież też idzie się do piekła. Chyba, że przed śmiercią zdąży się żałować. To nie jest moja interpretacja, bo do niedawna uważałam, że to całkiem inne kwestie i nie można ich porównywać. Jeżeli chodzi o seks przed ślubem to nie mówię o wszystkich przypadkach, ale o dwojgu kochających się ludzi, którzy zamierzają się pobrać, ale jeszcze nie mogą. Istnieje też jeszcze seks pozamałżeński-gdy jedna z dwóch kochających się osób jest rozwiedziona, ale wiadomo że ślubu kościelnego nie ma unieważnionego. vifi-Nie rozumiem jeszcze co jest złego w sztucznej antykoncepcji. Jeżeli niedoczynność tarczycy mi nie minie, a co za tym idzie najprawdopodobniej prowadzenie kalendarzyka nie będzie miało sensu, to znaczy że mam do wyboru-popełnić grzech śmiertelny stosując pigułki albo rodzić dziecko co roku? Z tym potępieniem to chwilami wydaje mi się, że księża po prostu straszą. Jeszcze do niedawna myślałam, że do piekła idzie się tylko za zabójstwo, bluźnienie przeciw Bogu, handel kobietami i za nieżałowanie tego. A tu od razu okazuje się, że nawet za fantazje erotyczne lub pokłócenie się z kimś. Muszę poradzić się jakiegoś normalnego księdza. carlosbueno-Krzywdą w takim przypadku wg mnie byłoby wykorzystanie drugiej osoby, czyli jak to się potocznie mówi ''zaliczyć'' i odejść, a druga osoba się zakocha i myśli, że ułożą sobie życie.

vifi-Chyba rzeczywiście wszystko mi się pomieszało. Jeżeli ktoś na pewnej stronie zapytał księdza dlaczego picie herbaty Yerba Mate jest grzechem. Odpowiedzią było, że to nie jest grzech. I taka osoba, która widzi grzech w piciu herbaty wypowiada się na tego typu tematy, a ktoś ze skrupułami to przeczyta i nie muszę mówić co dalej. Nie rozmawiam już z tym księdzem, bo uczęszczam do innej parafii, ale w tamtej miałam bierzmowanie, dlatego najpierw tam poszłam. Dalej nie rozumiem Twojej wypowiedzi-mam w końcu słuchać swojego sumienia, czy nauk Kościoła, bo czasem jedno z drugim się kłóci. carlosbueno-Z czytaniem Pisma Św. też są rozbieżne zdania, bo ostatnio słyszałam, że należy czytać je dzieciom, a gdy chodziłam do podstawówki i kolega z klasy powiedział na lekcji religii, że je czyta, to katechetka powiedziała zdziwiona ''Ale Tobie to jeszcze nie wolno. Dopiero od 16 lat''. Wg Kościoła seks, który nie służy tworzeniu życia nie jest zły pod warunkiem, że odbywa się w małżeństwie, a antykoncepcja jest naturalna.

carlosbueno-bo to prawda z tym, że Kościół na przestrzeni wieków zmieniał zdanie w jakiś kwestiach i myślę, że pewnie jeszcze nie raz coś zmieni. Nie uważam, że rozmowa z osobą niewierzącą mogła spowodować utratę wiary.

bittersweet-Tylko, że moim zdaniem nieraz księża zaprzeczają sami sobie. Zdarza się nawet, że jeden powie, że coś jest grzechem, a drugi powie, że nie jest. Do tego też mówią z pewnością, że za określone postępowanie idzie się do piekła, ale przecież to nie oni decydują tylko Bóg.

fozzie-Zaczęłam od niedawna dociekać, bo wcześniej nawet nie pomyślała, że zabicie człowieka czy dobrowolne bluźnierstwo przeciw Bogu jest takim samym grzechem jak nie pójście do kościoła czy seks przedmałżeński. Po prostu zaczynam się zastanawiać, czy te grzechy są równe wg Boga czy tylko wg księży.

bittersweet-Tak, bo ja jestem na tyle nieświadoma przez swoją chorobę, ze przestanę wierzyć w Boga pod wpływem innej osoby. Ja tylko teraz racjonalnie próbuję podejść do niektórych spraw. Jest coś złego w tym, że chcę się dowiedzieć, czy to jest ciężki grzech czy nie? Czuję po prostu niepokój, że przez pewne rzeczy mogę zostać potępiona mimo że wierzę w Boga i nie zrobiłam nikomu krzywdy.

Rafka-Wiara w Boga to co innego, a co innego zastanawianie się dlaczego coś jest grzechem i dlaczego śmiertelnym. Ostatnio dużo czytałam o piekle i naprawdę czuję się tym przerażona. Zastanawiam się tylko, czy rzeczywiście Bóg tak to ustalił, czy niektóre rzeczy ustalił Kościół, my się boimy, a to wcale nie jest grzech śmiertelny. Bo wg tego co przeczytałam, to nawet posprzeczanie się z kimś może być grzechem ciężkim.

No właśnie, masturbacja wg Kościoła też jest ciężkim grzechem. Tylko, że w Biblii nie ma nic napisane o tym, że masturbacja czy seks przedmałżeński to grzech. Z antykoncepcją to trudno powiedzieć, bo wtedy antykoncepcji jeszcze nie było.

Z tą antykoncepcją to naprawdę nie mogę zrozumieć jaka jest różnica pomiędzy tabletkami, prezerwatywą, stosunkiem przerywanym, a naturalnymi metodami. Podobno stosując prezerwatywę i stosunek przerywany marnuje się nasienie, ale współżyjąc w nieregularne dni też, bo zapłodnienia nie będzie. Z seksem przedmałżeńskim też czegoś nie rozumiem-gdzie w Biblii jest napisane, że jest on grzechem? I dlaczego osoba, która żyje z kimś bez ślubu kościelnego, ale przestrzega innych przykazań pójdzie do piekła tak jak morderca, czy osoba krzywdząca innych?

carlosbueno-Nie powiedziałam tego księdzu, bo przed spowiedzią i w trakcie myślałam ''Na pewno tego nie zrobię.'' i czułam, że chcę żyć w zgodzie z przykazaniami.

vifi-Tak, to był ten sam ksiądz. W takim razie jeżeli wiem, że za kilka lat najprawdopodobniej(jeszcze nie popełniłam tych grzechów), chociaż nie na pewno będę uprawiać seks przedmałżeński lub stosować sztuczną antykoncepcję(wyznaczanie dni płodnych w moim przypadku nie ma sensu, choruję na tarczycę i cykle są nieregularne), to też spowiedź jest ważna? refren-Miałam już różne kompulsje, więc pewnie teraz mi się przerzuciło na moją wiarę. Spowiedź już mnie nie stresuje, chociaż wcześniej mnie stresowała. Kiedyś ksiądz na mnie nakrzyczał, że nie przez 4 miesiące nie chodziłam do kościoła i postraszył mnie, że poszłabym przez to do piekła. carlosbueno-Mnie też krępowało spowiadanie się księdzu i często zatajałam coś myśląc ''a może to nawet nie był grzech''. Teraz jest inaczej. Nie boję się wyznać żadnego grzechu i nie wstydzę się go wyznać.

rikuhod-Tak się składa, że mówię o grzechach ciężkich

Jak dla mnie myślenie o sprawach religijnych stało się jednym z wielu problemów, bo łączy się on z niepokojem i niepewnościami

Tylko, że wtedy jeszcze nikt nie nakazał spowiedzi w konfesjonale, nie wiedzieli że coś takiego może zaistnieć, więc teoretycznie nie żyli w grzechu. Można się trochę w tym pogubić. Mi ksiądz powiedział, że jeżeli zaniedbuje się spowiedzi i umrze w grzechu ciężkim, to najprawdopodobniej idzie się do piekła. Nie wiem w takim razie, co ze wszystkimi chrześcijanami, którzy się nie spowiadają, bo w ich wierze nie ma spowiedzi.

Też mi się właśnie wydawało, że w Biblii nic nie ma o takiej spowiedzi. Jeżeli chodzi o niemieckich katolików, to teoretycznie popełniają ciężki grzech przyjmując Komunię bez spowiedzi w konfesjonale, jeżeli popełnili grzech ciężki. No, ale jeżeli ich Kościół tak ustalił, to oni grzechu nie mają, ale my w takim wypadku popełnilibyśmy świętokradztwo.

carlosbueno-Niemcy mają spowiedź powszechną w Kościele Katolickim? Nie w protestantyzmie? Mnie też czasem wydaje się, że spowiedź nie jest potrzebna. Przecież Bóg doskonale zna nasze grzechy i bardzo dobrze wie, czy żałujemy czy nie.

Zastanawiam się teraz, czy w ogóle w moim wypadku spowiedź ma sens. Wiem, że nie dam rady żyć wg niektórych zasad Próbowałam, postanowiłam poprawę, ale niestety nic z tego. Gdy się nie spowiadam czuję się bardziej wolna, bo nie muszę się bać, że popełniłam jakiś grzech, ale z drugiej strony źle się z tym czuję. Gdy się spowiadam, czuję się spokojna o życie duchowe, ale też ciągły niepokój ''nie dam rady'', itp.

Rafka-To dziwne, bo mi kilka razy zdarzyło się zapomnieć grzech ciężki. Chciałam się wyspowiadać z tego, że opuściłam msze w niedziele i kilka innych grzechów i o opuszczeniu mszy zapomniałam. Przypomniało mi się, gdy ksiądz już zadał pokutę i powiedział, że to może zostać zaliczone do tej spowiedzi.

fozzie-Czymś innym jest zapalenie płuc, czym innym nerwica. W tym pierwszym nie ma innego wyjścia niż antybiotyki. W drugim przypadku spowiedź może pomóc przy skrupułach. Nie wyleczy ich, ale może dać pewność ''teraz już na pewno się wyspowiadałam''. rikuhod-Jeżeli się przed czymś nie powstrzymam, to od niedawna czuję, że zgrzeszyłam. Na przykład uwielbiam koloryzować rzeczywistość, szczególnie do osób, które mnie nie znają. Lubię też sprzeczać się z ludźmi na forach, na których sprzeczki są normalne. Podobnie jest z fantazjami erotycznymi-bardzo często myślę o sobie w sytuacjach mniej lub bardziej intymnych z facetami, którzy mi się podobają. W tych sprawach istnieje jakaś granica, że to jeszcze grzech lekki i nie trzeba się spowiadać, ale w pewnym momencie jest to już grzech ciężki. Problem, że nie wiem kiedy przekraczam granicę, a kiedy jest to wszystko niewinne.

Tylko, że ja za bardzo nie wiem jak mam się zaakceptować, co robić. Wystarczy myśleć ''Akceptuję siebie taką jaką jestem''? To chyba kolejny problem, jaki będę musiała poruszyć z moją terapeutką. Gdy opowiem jej teraz wszytko dokładnie, to chyba sama zaproponuje mi częstsze spotkania A co do wyznanego grzechu-nawet jak powiedziałam ''wydaje mi się, że myślałam...'' a wiem, że tak myślałam lub ''nie jestem pewna, czy robiłam to i to'', to też jest ważne?

sadi31-Gdy mówię księdzu, że nie jestem pewna, czy dobrze mówię, słyszę ''spowiedź ważna'' to od razu myślę ''chyba źle przedstawiłam sprawę i źle mnie zrozumiał''. rikuhod-Nie chciałam zrobić Bogu na złość i niczego zataić, tylko obawiam się, że mogłam tak powiedzieć któryś grzech, że tak się usprawiedliwiłam, że nie wyznałam grzechu. Codzienna spowiedź rzeczywiście mnie nie uspokaja. A z moim charakterem to niestety prawda Nie mam pewności siebie, nie czuję do siebie zaufania. Za każdym razem gdy coś zrobię lub powiem, to zastanawiam się, czy przypadkiem nie powiedziałam lub nie zrobiłam czegoś nie tak, albo czy się nie skompromitowałam. Uważam też, że na pewno nikt mnie nie lubi, a gdy ktoś powie, że mnie lubi albo usłyszę komplement, to od razu myślę ''mówi tak tylko z grzeczności'' albo ''żartuje sobie ze mnie''.

sadi31-Ale ta regułka dotyczy grzechów, których w trakcie spowiedzi się zapomni. Jeżeli coś się ukryje, to spowiedź nieważna. Nie wiem z kolei, jeżeli grzech się wyzna, ale trochę tak, że może to zmienić postać rzeczy. A księdza terapeuty to nie wiem, gdzie szukać.

Ze spowiedzią chodzi o to, że za każdym razem myślę, że coś źle powiedziałam. Na przykład nie byłam pewna, czy popełniłam dany grzech, więc właśnie tak powiedziałam. I za chwilę wątpliwości ''Ale czy ja wtedy na pewno nie byłam pewna?''. Albo powiedziałam coś w taki sposób, że to mogło zmienić postać rzeczy. Na przykład powiedziałam: ''Wydaje mi się, że myślałam w taki a taki sposób'', czyli wyspowiadałam się tak jakbym nie była pewna, a byłam. I tak coraz częściej udaje mi się o tym zapomnieć chociaż na chwilę i zająć się sprawami, które lubię :)

Dziękuję Wam wszystkim za rady :) Co do leków i terapii-Nie chodzę już do psychiatry, więc i tak nie dostanę leków przeciwdepresyjnych. Jeżeli chodzi o terapię, to porozmawiam z moją terapeutką, może będziemy mogły spotykać się częściej. A z myślami jest lepiej. Zdarza mi się je analizować, ale raczej nie zaprzątam sobie nimi głowy. Gorzej jest ze spowiedzią-cały czas wydaje mi się nie ważna. 5 dni temu ksiądz jako pokutę zakazał mi przystąpienia do spowiedzi wcześniej niż za tydzień, od ostatniej.

Ja wierzyłam, że strzelą 3. Już widziałam ich kolejny strzał i okrzyk ''Real Madryt w finale LM''. Ale niestety na ziemię sprowadził mnie gwizdek sędziego Szkoda, że Real nie rozkręcił się minutę wcześniej albo nie wykorzystał okazji z początku meczu. Jeżeli chodzi o finał, to o wiele bardziej prawdopodobna wydaje mi się wygrana Bayernu. Wystarczy spojrzeć, co ten klub zrobi z Barceloną. Borussia tak łatwo z Realem nie miała.