Aga_1826

Witam wszystkich. Ja już kiedyś pisałam tutaj na forum ale niestety znowu musze z siebie wyrzucić co mi siedzi w wewnątrz:( Mam pytanie czy stany depresyjne mogą nawracać ?? ja ich wczęsniej nie liczyłąm bo już byłam przekonana że mi przeszło, ale chyba jednak nie teraz jeszcze do tego wszystkiego doszły leki moje, strach, nerwy i stres ehh pomóżcie mi jak sobie z tym poradzić ?? nie daje rady już a nie mam nigdzie wspracia w związku z tym nikomu niechce narazie opowiadać o tym. a momentami mam myśli aby zlikwidować siebie samą z tego świata i aż mnie przerażają te myśli Proszę pomóżcie, doradźcie.

Hehe to dobrze bo akurat czekolady, jajek, owoców cytrusowych to jem dośc dużo :) tak samo chleb razowy

No właśnie czy dieta i sposób odzywiania mają wpływ na stany depresyjne?

Witam ponownie!! Ja juz była kilka razy na tym forum i pisałam o swoich objawach itp. Jest juz troche moich postów. Nie pojawiałam sie na nim ponieważ byłam pewna że ustało to wszystko ten stan depresyjny pare miesięcy było w porządku, no ale niestety nowy rok sie zaczął a mi powróciły objawy które wcześniej miałam i wypisywałam tutaj. Mam pytanie i naprawde prosze o porade skoro mi to powróciło to znaczy ze te stany depresyjne nie były do końca wyleczone?? jakie kroki dalej podjąc znowu?? i jeszcze jedno pytanko, czy taka niska samoocena, brak pewności siebie, czucie sie ponizonym i niedocenionym czy takie emocje moga byc wynikiem tego ze usłyszało sie od bliskiej osoby kilkakrotnie przykre słowa, ubliżające, wyzwiska itp ?? Proszę o porade i serdecznie pozdrawiam

Ja to już sama nie wiem czy rozmowa z chłopakiem moim pomogła ale myśle że troszke napewno. Generalnie objawy moje depresyjne te co pisałam i które dopisywałam co napisano ze mój stan sie pogarsza raz sie pojawiaja i raz zanikaja. Sama niewiem co mam juz myslec o tym wszystkim:(byłam na wizycie u Pani psycholog kolejnej ale sama niewiem co mam myślec o tym. Może ktoś poradzic mi?? Pozdrawiam A moje objawy wszystkie sa napisane we wczesniejszych postach w dziale o depresji.

Spróbuje zrobić tak jak napisałaś jeszcze dziś postaram sie pogadac ze swoim chłopakiem. a czy Tobie rozmowa pomogła z chłopakiem??polepszyło sie troszke?? Pozdrawiam ciepło

Mi do tych objawów co napisałam wcześniej właśnie w tym temacie doszedł teraz taki strach przed tymnp:jak mam cos zrobic to sie boje to robic,chce o cos zapytac np: swojego chłopaka i sie boję nawet pytać boje sie kłaśc spać i zamknąc oczy np: w ciemności. Coraz częsciej pojawia mi sie trzesienie delikatne rąk ze strachu czy to można zaliczyc jeszcze do jakiegos stanu depresyjnego czy co to może byc?? Jedyne gdzie czuje sie bezpiecznie to ramiona mojego chłopaka i swój pokój gdy jestem sama w nim. Prosze o porade

Daria podziel sie z nami jak minął pierwszy dzień w pracy i czy był faktycznie taki straszny jak wyobrażałaś sobie?? Pozdrawiam

Okej Postaram sie uwierzyc

Hej Ja próbowałam właśnie robić tak jak tutaj pisalście,że skupiac sie na miłych rzeczach,myśleć o miłych i przyjemnych rzeczach...szczerze pisząc raz sie udaje raz nie niewiem od czego to zalezy.Więcej razy mi sie to nie udało bo te negatywne emocje i to uczucie smutku przygnębienia jest momentami takie silne i tak przytlacza i zgniata człowieka od srodka że ja momentami niewiem jak na to wplynąc. Pozdrawiam serdecznie [ Dodano: Dzisiaj o godz. 5:51 pm ] Jedyne co mi sprawia przyjemności troszke to wychodzenie z psiuniem moim na dwór i specery z nim,momentami pomaga mi czytanie ksiazki ale o tematyce ktore naprawde mnie interesuja,spacery potrafia mnie uspokojac z moim pieskiem.Ale najbardziej potrafi mi pprzyjemnosc sprawic z moim chłopakiem spotkania ktore sa mile,przyjemne i ciepłe oraz pełne miłości. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 5:53 pm ] Tylko takie spotkania bo czasami bywaja nieco gorsze a tamte spotkania co napisałam wczesniej bardzo potrafia mi poprawic humor i nastrój

Moniś mam pytanie Twoim zdaniem uda sie opanowac to choc na krótki czas te złe mysli??

a jaki to jest sposób na to aby to opanowac??bo i ja mam z tym problem [ Dodano: Dzisiaj o godz. 9:29 pm ] Jovitka a jak sie skupic na dobrych myslach jak te zle sa momentami silniejsze??

Moim zdaniem nie ma człowieka ktory jest tak w 100%procentach pewny siebie.To wszystko zalezy moim zdaniem od dziedziny życia jeden czuje sie pewnie w tym drugi pewnie w czym innym,ale nie ma człowieka ktory jest zawsze pewny siebie bo kazdy ma słabe i mocne strony.a tacy ludzie co sa w sobie zakochani czy uwarzają sie za najlepszych sa na ogół zarozumiali i nie widza nic innego poza soba. Owszem można znac swoja wartośc,mozna wiedziec ze jest sie wartosciowym człowiekiem z charakterem bo sa ludzie wyksztalceni ktorzy osiagneli cele w zyciu itp.itd.Sa ludzie z charakterem i to tez sa ludzie ktorzy sie cenia wysoko i znaja swoja wartosc. Z tym drugim stwierdzeniem sie zgodze ze mozna znac swoja wartosc i ze powinno sie ja znac Ale z tym pierwszym stwierdzeniem ze człowiek moze byc pewny siebie we wszystkim nigdy sie nie zgodze,bo nie ma takich ludzi a jesli cos takiego jest to wystepuje pod innym okresleniem chcarakteru i osobowosci tak jak napisalam powyzej niz pewnosc siebie we wszystkim.

Ja mam problem i to poważny z punktem 2 i 3 szczerze pisząc ktoś mi powie cos nie miłego przykrego co jest skierowane do mojej osoby i jesli nawet zrobi to pod wplywem chwili nerwów emocji to ja juz biore to sobie do serca i wbija mi sie do głowy a co do punktu 3 to przez rok czasu poswieciłam sie dla pewnej osoby cała sie oddałam tej osobie,wszystkie swoje plany zainteresowania odlozylam na bok a wrecz dalek odsunelam,przestalam sie realizowac w tym co lubie przestalam spelniac swoje ambicje.Poswiecilam sie dla jedenj osoby przez rok chcialam zbudowac pewien"segment"/"piętro"tak aby ono zostało juz na zawsze i nigdy sie nie wyburzyło.Własnie dlatego wiele rzeczy ktore lubie robic i swoich zainteresowac odsunełam na bok i zrezygnowałam z realizowania swoich ambicji i spełniania sie

Shauni przeciez nie ma sie czego bac.lekarz Ci tylko pomoze i zrozumie Cie tak samo ludzie na tym forum Cie zrozumieją bo wszyscy mamy ten sam problem.Jestes juz prawie dorosła dziewczyną Shauni podejmiesz decyzje jaka bedziesz uwarzała za stosowne.Ja osobiscie do lekarza poszłam bo nie moge juz wytrzymac z tym wszystkim i wiem ze potrzebuje pomocy specjalisty.Zarówno na tym forum jak i u lekarza mozna sie wygadac szczerze i Cie kazdy zrozumie tutaj,ale forum Cie nie wyleczy jesli faktycznie masz ten problem tylko lekarz. Naprawde przemyśl sobie to i jeśli bedziesz naprawde czułą potrzebe pomocy lekarza idz do niego bez wahania sie zadnego Pozdrawiam i 3mam kcuki