adar102

urojenia – występują niemal u wszystkich chorych. Najczęściej są to urojenia prześladowcze, które są jednak mało swoiste (występują także w innych chorobach). Charakterystycznymi są natomiast urojenia oddziaływania (zewnętrznego wpływu na chorego, jego ciało, psychikę, myśli lub, przeciwnie, wpływu chorego na jego otoczenie, psychikę i myśli innych ludzi itp.). Do typowych należą też urojenia ksobne, tj. dopatrywanie się związku między neutralnymi faktami i wydarzeniami a osobą chorego. Charakterystyczne są też urojenia polegające na nieprawidłowym odczytywaniu tożsamości innych osób lub poczuciu zmiany tożsamości własnej. Treść urojeń może być jednak niezmiernie bogata, nie ma właściwie tematu, który nie mógłby być treścią sądu urojeniowego. Urojenia schizofreniczne mają pewną strukturę nazywaną paranoidalną, tj. są słabo ze sobą powiązane logicznie i towarzyszy im aura poczucia zasadniczej zmiany świata i tajemniczości. omamy – występują u około połowy chorych. Najczęściej są to omamy słuchowe, „głosy” komentujące zachowanie chorego lub mówiące do niego, czasem rozkazujące. Mogą to być jednak dźwięki proste, piski, szumy itp. Innego rodzaju omamami są węchowe, smakowe, dotykowe (cenestetyczne). Omamy wzrokowe należą do rzadkości, a ich występowanie w schizofrenii bywa nawet kwestionowane. objawy katatoniczne – szczególne zaburzenia ruchu i napędu polegające na zahamowaniu albo pobudzeniu z cechami chaotyczności, niedostosowania do sytuacji, często ruch podlegający niespodziewanym zatrzymaniom, „schodkowany” albo płynnym zmianom tempa ruchu. Zaburzenia te sugerują pojawienie się chorobliwej autonomii procesów ruchowych, w wypadku ich nasilenia, zwłaszcza pobudzenia katatonicznego, mogą być uważane za jawny obraz dezintegracji psychiczno-ruchowej.

W rzeczywistości, przychodzimy na ten świat z wrodzoną skłonnością do słodkiego smaku. Obserwacje dokonane metodą obrazowania medycznego pokazały, że od siódmego miesiąca ciąży, płód pochłania więcej płynu owodniowego, kiedy ten ostatni zawiera więcej glukozy. Może to nawet sprawić, że płód się uśmiechnie. Ten pociąg do słodkiego smaku występuje również u innych ssaków, ale nie tylko, bo także u ptaków, insektów, a nawet bakterii. Krótko mówiąc, coś związanego z genetyką jest tu na rzeczy! Wydaje się, że właśnie między 6 miesiącem a drugim rokiem życia dziecko uczy się akceptować pokarmy z lub bez słodkiego smaku. Na przykład, dziecko, które zostało przyzwyczajone do picia czystej wody, będzie odrzucać wodę słodką. Jednakże, w obliczu nowego pokarmu, dziecko woli zazwyczaj wersję słodką. Następnie, pociąg do słodkiego stopniowo zmniejsza się u większości ludzi, mimo iż istnieje wiele różnych postaw w stosunku do tego smaku. Czy istnieje więc uzależnienie od cukru? Czy naprawdę możemy się uzależnić od cukru i utracić kontrolę nad jego spożywaniem? Autorzy popularnych książek oraz stron internetowych utrzymują, że tak, ale aż do teraz, żadne dane naukowe pochodzące z badań przeprowadzonych na człowieku nie pozwalają tego potwierdzić.