iria

Złam lęk przed psychiatrą. Poczytaj o psychiatrach z Twojego regionu i wybierz najlepszego Twoim zdaniem. Depresja to ciężka choroba nieleczona jest śmiertelna. 2 lata to bardzo długo. Ja jestem w opisanym przez Ciebie stanie o wiele krócej i ledwo dawałam radę rano wygrzebać się z łóżka i wyjść do pracy Dziś poczyniłam pierwszy krok i byłam u lekarza- zrobiło mi to bardzo dobrze, leki zaczną działać w pełni dopiero za około 10 dni (tak powiedział mi psychiatra), ale czuję, że mam w końcu jakieś wsparcie. Podobnie jak Ty nie chciałam mieszać w moje samopoczucie rodziny (nawet narzeczonego) więc pięknie udawałam. Dopiero dziś poczułam, że może się coś zmienić. Polecam rozmowę z kimś kogo nie znasz, komu nie musisz mówić dzień dobry na ulicy, kogo możliwe że nigdy nawet na ulicy czy w skelpie nie spotkasz.

Mam nadzieję, że udało się odkręcić to co namieszałeś. Ja ostatnio też sporo zawaliłam w robocie. Całe moje szczęście w tym, że pracuje z cudownymi ludźmi którzy mnie obserwowali już jakiś czas podejrzewając że coś jest nie tak. Dziś byłam po raz pierwszy życiu u psychiatry, w przyszłym tygodniu idę do psychoterapeuty. A wydawało mi się że się starzeję i dlatego wszystko robię wolniej, gorzej, mniej dokłądnie, zapominam. Wydawało mi się że nie mogę spać bo kot mi przeszkadza, a nie mam apetytu bo na zimę je się mniej. Nienormalną dla mnie skłonność do płaczu tłumaczyłam tym że z wiekiem człowiek robi się coraz bardziej sentymentalny. Straszne jak to można się zapętlić i uzasadniać sobie przyczyny złego samopoczucia. U mnie trwa to prawie pół roku- mam nadzieję że jeszcze parę miesięcy i wrócę do normy. Się wyjęczałam Dziękuję