zabka1526938950

Przez dwa lata męczyłam się z 2-ma diagnozami i objawami w nich wymienionymi, aż pewnego dnia zamiast do pracy pojechałam prosto na izbę przyjęć. Trafiłam na lekarza, który wystawił mi 3-cią diagnozę i dobrał odpowiednie leki. Od tego czasu minął rok i nadal czuję się jak po solidnym remoncie. Nie boję się nawrotu, przeciwnie, sądzę, że dzięki temu epizodowi moje życie jest teraz pełniejsze. Pozdrawiam. don't give up 'cos you have friends don't give up you're not beaten yet don't give up I know you can make it good

Nikt nie wystawi diagnozy przez internet, może to zrobić jedynie lekarz. Większość objawów u Twojej Mamy pasuje jednak do choroby afektywnej dwubiegunowej. Podczas zaostrzenia choroby mogą występować urojenia podobne do tych w schizofrenii a drażliwość, nieznośne dla otoczenia zachowania, nieuzasadnione wydatki pasują do objawów manii (http://chad.mam-efke.pl/index.php?go=diagnoza). Znam kilka osób cierpiących na to zaburzenie i objawy przedstawiały się bardzo podobnie. Pomagają na to leki stabilizujące nastrój np. sole litu. Ważna jest też akceptacja otoczenia. To właśnie osoby z tą chorobą okazały się fantastycznymi ludźmi i najlepszymi przyjaciółmi. Nie poddawaj się i spróbuj porozmawiać z Mamą o ewentualnym leczeniu. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego.

W moim przypadku sposobem na pokonanie stanów lękowych i depresyjnych było pogodzenie się z moimi dolegliwościami i wypracowanie myśli alternatywnych wobec myśli automatycznych, ponieważ to właśnie myśli automatyczne były źródłem moich problemów. Chorowałam 8 miesięcy i to był najbardziej męczący okres mojego życia: poranne lęki i niepokoje, niechęć do wychodzenia z domu, spowolnienie, problemy z koncentracją i pamięcią, wszechogarniający smutek, utrata wszelkich zainteresowań, problemy ze snem. Od miesiąca nie pojawiają się żadne objawy, czuję się tak jak dawniej, a koncentrację mam lepszą niż kiedykolwiek. Pogodzenie się z tymi stanami wydawało mi się nie do pomyślenia, ale udało się. Moment pogodzenia się z nimi stał się początkiem ich końca. Biorę udział w psychoterapii, która zdaniem psychiatry dała mi więcej niż leki, które działały na mnie jak placebo: żadnych efektów ubocznych ani zdrowotnych. Niczego jednak nie robiłam na siłę i zamieniłam słowo "muszę" na "chcę".

Także przesadnie denerwuję się pracą. Pracuję w jednym miejscu od 10 lat i zawsze uwielbiałam swoją pracę. Niestety, byłam typem pracoholika i miałam status osoby niezastąpionej. Do czasu, aż zachorowałam i trafiłam do szpitala. Obecnie pracuję tam na część etatu i każdy dzień w pracy jest koszmarem. Nie mogę się skoncentrować, a w głowie mam pustkę i wydaje mi się, że wszyscy to widzą. Najchętniej zakopałabym się na resztę życia w łóżku, ale przecież tak nie można. Pozdrawiam i życzę powodzenia w pracy.

Szukam znajomych w odpowiednim wieku z Warszawy i okolic. Mieszkam w Wawrze i mam 34 lata. Czasem czuję się osamotniona ze swoimi problemami. Jeśli czujesz podobnie, napisz...

Nic nie zalecił, ale w orzeczenie brzmi: zapis nieprawidłowy z uogónionymi wyładowaniami czynności ostrej

Bardzo proszę o interpretację badania EEG: Czynność spoczynkową tworzą regularne fale alfa o częstotliwości 10-11 Hz i ampl. do 50 uV. Na tle tej czynności napadowo rejestrują się fale o zaostrzonym rysunku i fale ostre o ampl. do 75 uV. Rz - obecna HV i FS - nieznacznie aktywuje zmiany. Pacjent nie ma objawów neurologicznych typu utrata przytomności czy bóle głowy. Skarży się za to na rozkojarzenie i drobne problemy z pamięcią. Czy wynik eeg może mieć na to wpływ? Jak temu zaradzić? Lekarz neurolog niczego nie zalecił.