czarna_mysia

Wszystkich, którzy mają problem z prokrastynacją zapraszam również na forum: prokrastynacja.nstrefa.pl

Hm. Dzwoniłam dzisiaj do ośrodka wsparcia psychicznego przy mojej uczelni, i okazało się, że tam do psychologa na terapię na NFZ można dostać się tylko ze skierowaniem od lekarza rodzinnego.Czy jest to reguła?

Dzięki za dobre słowo, zadzwonię jutro z zapytaniem o terapię, mam nadzieję że będzie lepiej. Prawda jest taka, że przeczytałam wiele poradników i artykułów , nic nie pomogło, chciałam zmienić swoje życie na zasadzie :''wstawaj rano, stosuj metodę pomodore, ciesz się życiem'' ,inne bla, bla, bla. Nic to nie dało, myślę, że tak jak ktoś napisał,trzeba najpierw przepracować te traumy.

Cześć wszystkim! W związku z tym, że prawdopodobnie zawaliłam studia na trzecim roku, często płaczę, schudłam ze stresu, boję się życia, nie daję sobie rady sama ze sobą, postanowiłam iść na terapię. Nie będę się rozpisywać, ale myślę że źródło moich problemów tkwi w domu rodzinnym- schizofrenia, lekomania i jeszcze do tego alkoholizm matki, z którymi nie mógł sobie poradzić mój ojciec. Czy myślicie, że terapia to dobre wyjście w moim przypadku? Pisaliście często, że to wymaga pracy nad sobą, walki, ale że jest skuteczne- ja się tego podejmę, bo nie mam już siły i chcę normalnie żyć... Jak sobie dawaliście radę ze wstydem, emocjami, czy pozwalacie sobie czasami na płacz w trakcie sesji?