Koletha

Masz racje. Dzieki za odpowiedz. Wlasnie jestem w trakcie szukania nowego lekarza. Zastanawiam sie takze nad dziennym oddzialem nerwic. Terapia chyba jednak bedzie lepsza niz te ciagle leki, ktore nie przynosza rezultatow. Pozdrawiam cieplutko:*

A ja brałam coaxil 4 tygodnie i zauwazylam, ze moja depresja poglebia sie. malo tego wrocily po tym leku stany lekowe jakich nie mialam od kilku lat co zawdzieczalam hydroxyzinum i sedamowi. Niestety lekarz kazal mi je zamienic na coaxil:/ 4 dni temu postanowilam odstawic ten lek poniewaz uczucia dusznosci w klatce piersiowej byly nie do wytrzymania. Moja lekarka mowi, ze to glupota i ze nie wierze w lekarza, a ona z kolei nie wierzy w skutki uboczne ktore jej opisuje, ale odstawilam. Mam od wczoraj lekkie objawy odstawienne podobne jak po sedamie, ale i tak jest lepiej. Byc moze innym pomaga, ale ja nie polecam. Pozdrawiam wszystkim cieplo i zycze zdrowka.

Tak, wiem, w najgorszym wypadku dostane skierowanie na to badanie, aczkolwiek perspektywa wbijania igiel w oko bez znieczulenia ogolnego mnie przeraza, dlatego na razie staram sie uwierzyc, ze to tylko nerwica. W miastenii podwojnemu widzeniu towarzyszy opadanie powiek, ja tego u siebie nie zaobserwowalam dzieki Bogu. Ale dziekuje za cenne wypowiedzi. Z przyjemnoscia czytam kazdy post:*

NnNn - dziekuje Ci, chyba wlasnie tego potrzebowalam, zeby ktos mna potrzasnal i powiedzial to, co Ty. Bo inaczej popadne w hipochondrie. Twoj mail jest bardzo smutny, my nerwicowcy najbardziej lamiemy sie tym, ze nie mamy juz sily czasem znosic kolejnych objawow tego cholerstwa. Ja takze biore aktualnie psychotropy, byc moze ta diplopia u mnie to tez objaw depresyjny. Niewazne, jestem zdrowa i bede sie tego trzymac, tak jak mowisz, a objawy z czasem NAPEWNO mi mina. Dziekuje jeszcze raz:*

Dziekuję za odp. W moim przypadku rzeczywiście wszystko już zostało wykluczone i podejrzewają tło emecjonalne i nerwicowe. Napisałam tutaj jednak dlatego, że nie mogę uwierzyć, że diplopia może mieć podłoże nerwicowe i szukam kogoś, kto też tak ma lub miał Dzięki jeszcze raz:*

A ja mam diplopię czyli podwójne widzenie. Wczoraj dowiedziałam się ze to z powodu nerwicy, ale kompletnie nie chce mi sie w to wierzyc!! Mialam juz robiona tomografie, rezonans, eeg, tsh, badanie dna oka i kopleksowe okulistyczne i nikt nie wie co mi jest. Czy wierzycie w to, ze podwojne widzenie moze byc objawem nerwicy?? Mial ktos z Was cos takiego??

Witajcie, niektorzy z Was mnie znaja z innych topikow, bowiem cierpię na nerwicę lękową i agorafobię. Dzisiaj jednak chcę Was zapytać o coś zupełnie innego. Czy ktokolwiek z Was miał kiedyś pod wpływem nerwicy podwójne widzenie czyli diplopię?? Zaczął mi się dwoić obraz po lewej stronie kilka miesięcy temu, przeszłam badania na oddziale neurologicznym, tomografię, rezonans, TSH, dno oka i inne pierdoły i teoretycznie jestem zdrowa. Parę dni temu jedna neurolog przed przepisaniem mi psychotropów powiedziała, że podwójne widzenie może być także jednym z objawów nerwicy jaką mam. Byłam w szoku i nie chce mi się w to wierzyć. Czy ktoś z Was miał, bądź zna kogoś kto miał podwójne widzenie spowodowane nerwami?? Stan ten trwa od początku stycznia do teraz cały czas bez przerw. Proszę wypowiedzcie się, bo już schizuję i wkręcam sobie guzy mózgu, miastenię i inne choroby.

Kaja 007 - super:) to naprawde powod do radosci:) oby tak dalej:*

Hihi, widze Piotrus ze nazwali Cie Aniolem:) Bylebys tylko nie stal sie konkurencja dla DA Niteczko - wspanialy temat, strasznie fajnie czyta sie o powodzeniach innych ludzi, nawet tych najmniejszych i najbardziej blahych (sukcesach ofc, nie ludziach;) ). To powoduje, ze rosnie wiara, ze da sie to nerwicowe cholerstwo pokonac. Sciskam Was wszystkich i ciesze sie razem z Wami z kazdego kroczku ku wolnosci:) Piotrusia sciskam szczegolnie mocno;)

Wczoraj dowiedzialam sie, ze ludzie nadaja agorafobii imiona jak np zwierzetom... a dzisiaj dowiedzialam, ze ludzie pisza na temat agorafobii wiersze... Zobaczcie co znalazlam na necie: agorafobia mówię jak na spowiedzi jasno przedstawiam sprawę pytanie sobie zadając czy warto zdobywać sławę na samą myśl już się wzdrygam i ręce składam do Bozi choć czuję że nic takiego jeszcze mi przecież nie grozi wyjątki chodzą po ludziach i stąd ta wieczna obawa a nóż widelec mnie właśnie okryje na przekór sława postawią mnie na cokole zaczną palcami wytykać a wszędobylskie gołębie na łeb latami prztykać na plucie w brodę za późno poruszyć innych sumienia czy byłby w ogóle ktoś gotów wsłuchać skargi kamienia 2006-03-04 Andrzej Nataluś, zostan na tym forum, ja tez zostalam... Zobacz ilu tu jest cudownych ludzi... Nie bedzie Ci szkoda?? Ja tez mialam chwile zwatpienia, ale dzieki Wam, dzieki Atrusi i milych slowach od Piotra zostalam i nie zaluje:* Dobrej nocki.

Liduś uwielbiam Cie :*:*:*:*:*:*:*:*:*:*:*:*

Piotrus dzieki za pomoc, obrazek jak widzisz wszedl:) A co do stalego tematu to... ciiii;)

Z tym telefonem masz sporo racji. Mi moja psycholog powiedziala tak: "jak bedziesz pokonywac samotnie pierwszy dluzszy odcinek drogi to pomysl sobie: Masz telefon, zawsze mozesz w chwili slabosci zadzwonic po kogos i bedzie w ciagu 3 minut!!" Ale ja mam jeszcze inna propozycje dla chorych na agorafobie. Noscie oprocz komorki zawsze w portfelu awaryjne 20zl (schowane gdzies w bocznej kieszonce)- dzieki temu bedziecie miec swiadomosc, ze w kazdej chwili mozecie wezwac taxowke bedac samemu na ulicy i po chwili jestescie w bezpiecznym domku. Gwararntuje wam, ze nigdy z tej kasy nie skorzystacie, bo sama swiadomosc bedzie lecznicza:* Sciskam:* [ Dodano: Dzisiaj o godz. 12:32 pm ] Przeczytajcie tę historię. Dostałam ją kiedyś na maila i juz chyba rok jest na moim blogu. Wczujcie się w nią mocno. I wtedy zadecydujcie jak zaczniesz jutrzejszy dzień: Michał jest takim człowiekiem, za którym raczej się nie przepada. Jest zawsze w dobrym humorze i zawsze ma coś pozytywnego do powiedzenia. Zapytany jak się czuje odpowiedziałby: „Gdyby było lepiej już bym chyba nie wytrzymał!”. Był naturalnym motywatorem. Jeśli jakiś pracownik miał zły dzień, Michał zawsze radził mu jak znaleźć pozytywną stronę tej sytuacji. Widząc to, bardzo mnie to zaciekawiło. Pewnego dnia podszedłem, więc do Michała i spytałem go: „Nie rozumiem. Nie można być tak pozytywną osobą przez cały czas. Jak ty to robisz?” Michał odpowiedział: „Każdego ranka, gdy się budzę mówię sobie – „Michał, masz dzisiaj dwie możliwości - możesz mieć dobry humor albo możesz mieć zły humor”. I wtedy wybieram dobry humor. Za każdym razem, gdy wydarza się coś niedobrego, mogę wybrać albo bycie ofiarą albo wyciągnąć z tego jakąś lekcję dla siebie. I wybieram wyciągnięcie lekcji. Za każdym razem, gdy przychodzi ktoś do mnie ponarzekać, mogę wybrać zgodzenie się z nim albo pokazanie mu pozytywnej strony życia. I wtedy wybieram pokazanie mu tej pozytywnej strony”. „Zaraz, to nie jest takie proste!” - zaprotestowałem. "Ależ tak, to właśnie takie jest” - odpowiedział Michał. „Życie polega na wyborach. Każda sytuacja jest wyborem. Ty sam wybierasz jak zareagujesz na daną sytuację. Ty wybierasz, jaki wpływ mają ludzie na twoje samopoczucie. To ty wybierasz bycie w dobrym albo złym humorze. Mówiąc krótko - to twój wybór, jak wygląda twoje życie”. Zapamiętałem, co powiedział mi wtedy Michał. Krótko potem opuściłem firmę, w której wtedy pracowałem i otworzyłem swoją własną. Straciliśmy kontakt ze sobą, ale często przypominałem sobie Michała, gdy dokonywałem wyborów w moim życiu, zamiast tylko reagować na zmiany sytuacji. Kilka lat później dowiedziałem się, że Michał miał poważny wypadek. Spadł z rusztowania z wysokości prawie 20 metrów. Po 18-godzinnej operacji i wielu tygodniach rehabilitacji Michał został zwolniony ze szpitala z wszczepionymi w plecy metalowymi prętami. Spotkałem się z nim około 6 miesięcy po wypadku. Kiedy spytałem jak się czuje odpowiedział: "Gdyby było lepiej już bym chyba nie wytrzymał! Chcesz zobaczyć moje blizny?" Nie chciałem, ale zapytałem o czym myślał w chwili wypadku . "Pierwsze, co mi przyszło do głowy to moja córka, która niedługo miała się urodzić." - odpowiedział Michał. "Później, gdy już leżałem na ziemi, pomyślałem sobie, że mam dwie możliwości: mogę wybrać - żyć albo umrzeć. Wybrałem życie." "Nie byłeś przerażony? Nie straciłeś przytomności?" - spytałem. Michał kontynuował: "Moi znajomi byli wspaniali. Mówili mi, że wszystko będzie dobrze. Aż do momentu, kiedy zawieźli mnie do szpitala i zobaczyłem twarze lekarzy i pielęgniarek - wtedy naprawdę się przeraziłem. W ich oczach wyczytałem - "ten facet już nie żyje". Wiedziałem, że muszę coś zrobić." "I co zrobiłeś?" - spytałem . "Była tam taka duża, tęga pielęgniarka wykrzykująca różne pytania do mnie." - opowiadał dalej Michał. "Spytała, czy jestem na coś uczulony. "Tak" - odpowiedziałem. Lekarze i pielęgniarki przestali pracować, czekając na moją odpowiedź. Wziąłem głęboki oddech i krzyknąłem "Grawitację". Oni zaśmiali się, a ja powiedziałem - "Wybieram życie. Operujcie mnie jak żywego, a nie jak martwego." Michał przeżył dzięki umiejętnościom lekarzy, ale również dzięki swojej niesamowitej postawie. Nauczyłem się od niego, że codziennie możemy żyć pełnym życiem. To nasz wybór. Postawa jest wszystkim - chociaż nie załatwi za nas spraw, ale pozwoli przebrnąć przez problem i spojrzeć na niego z innej perspektywy. Wybierzmy zycie bez agorafobii:):):):) Co Wy na to??

tak Didado wiem, ze o tym mowilas... dlatego wlasnie umiescilam ten post... tylko widzisz tutaj ludzie maja jakies konkretne wskazowki, rady jak zachowac jesli lek wystapi a oni beda na ulicy sami... czyli jest to jakas konkretna pomoc... ja sprzeciwilam sie temu co wczesniej napisalas poniewaz stwierdzials, ze kazdy mu si sobie poradzic sam!! poradnik to tez pomoc...

Didado ja juz sobie odpuscilam a Ty dalej sie nakrecasz. Jakie wyswiska?? Jakie wyzwiska?? Heh. Na zakonczenie tego watku chcialam powiedziec ze przeprosilam DA i podziekowalam Adminisratorowi za obiektywizm i rozwiazanie problemu. Szczegolne dzieki dla Piotra - jak pewnie juz widziales udzielam sie znow na agorafobii i wzielam Wasze slowa do serca, ze nie ma sie co gniewac i rezygnowac z kontaktu z takimi fajnymi ludzmi:)

Kochani, przede wszystkim dziekuje za mile slowa w sprawie wszystkim znanej, o ktorej chce zapomniec;) Zarowno kadrze admin.-moder. za pomoc i cieple slowa, jak i Wam, a szczegolnie za to, ze chcecie mnie tu ogladac:* A teraz do rzeczy... pare dni temu ktos polecic mi ksiazke na nasze wspolne bolaczki. Wczoraj mi wpadla w rece, a dzis moge powiedziec, ze to jedna z recept na wyjscie z agorafobii. Mowię o "Zrozumieć lęki, pokonać panikę - poradnik dla kobiet". Ksiazka ukazuje krok po kroku jak sami mozemy sobie poradzic z lekami i pokonywac krok po kroku kazdego dnia swoje slabosci. Z okładki: Wielu badaczy twierdzi, że nawet uporczywe lęki występujące w zaburzeniach lękowych są wyuczone, a zatem można się ich również oduczyć i definitywnie pokonać. Przyjmuje się, że mniej więcej co dziesiąty dorosły człowiek cierpi na zaburzenia lękowe lub ataki paniki, których ofiarą częściej padają kobiety niż mężczyźni. Ta książka porusza temat tabu - lęk nie kojarzy się przecież najlepiej, zupełnie nie pasuje do wymogów naszych zorientowanych na sukces czasów ani do obrazu nowoczesnej kobiety. Wielu ludzi cierpiących na zaburzenia lękowe potrzebuje lat, aby móc w ogóle rozpoznać swoją chorobę, a lekarze często są bezradni. Autorka tego poradnika wyjaśnia w prosty i zrozumiały sposób, na czym polegają zaburzenia lękowe, jak się wyrażają i rozwijają. W części praktycznej daje szczegółowe wskazówki, w jaki sposób można skutecznie radzić sobie z własnymi lękami - doraźnie i długofalowo. Wiem, ze jest sprzedawana takze w ksiegarniach, lansuje ja Klub Ksiazki. Kosztuje ok. 23 zl przynajmniej tyle ja za nia dalam. Naprawde jak macie okazje to zajrzyjcie w ramach autoterapii. Buziaczki - Aśka.

To sa juz jaja!! Masz problemy z czytaniem tekstu ze zrozumieniem. Obiecalam zniknac z forum i zrobie to, ale nie przysylajcie mi co chwile wiadomosci prywatnych z zapytaniami, bo sami rozkrecacie temat. A jesli nie chcesz DA kolejnej sztucznej afery, to wykasuj post Lidii i zamknij temat jak to robisz zwykle. Nie pisze "do zobaczenia", bo to moj ostatni post. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:58 pm ] Moj post byl do Dark Angela oczywiscie!

Artucha - no chyba zartujesz, ze nie usuwacie niewygodnych???? To zapytaj moderatora Piotra, ile Dark Angel pousuwal i pozmienial postow dzisiaj, ktore wczoraj byly pod tematem agorafobii, a dzis juz nie istnieja. Mozesz zapytac tez Lidie, ktora zalozyla ten temat (notabene zasugerowala "ugrzecznienie forum" i nie chodzi tu o obrazy ani wulgaryzmy, bo nikt takowych nie uzywal), Natalie i Blue Orange. Przykro mi, ale chyba zyjesz w sporej niewiedzy. Pozdrawiam Cie i zycze spokojnej nocy. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:41 pm ] Artucha - jeszcze jedno. Ja nie chce juz rozstrzasac tego tematu, bo po pierwsze to nic nie da, a po drugie nie po to pojawilam sie tym forum. Ja chce pomoc tym ludziom, a nie tracic czas na utarczki slowne z Didoda, ktora pierwsza mnie obrazila, rozpetala wojne, a na koniec pousuwala wraz z DA posty, zebysmy nie mogli ich wkleic administratorowi. Dlatego milo bylo mi Cie poznac i pozdrawiam, ale nie drazmy juz tego tematu.

Mysle Lidziu, ze wszyscy wiemy dlaczego zamkneli ten temat. Pozostawie to bez komentarza, zreszta i tak zaraz usuna jak wszystkie niepochlebne opinie na temat swojego moderowania. Jak zapytalam dzisiaj Dark Angela czemu bez mojej zgody przesunal moj post do innej kategorii, choc mogl go po prostu usunac, to mi odpisal, ze sama jestem sobie winna za to, co umieszczam w poscie. za to co - tak, ale za to gdzie?? Ja tez Lidziu stad spadam. Pozdrawiam Cie:*:*:*:*

Witajcie, chcialam Wam jeszcze raz bardzo bardzo goraco podziekowac, poniewaz wlasnie znalazlam komplet osob do badan. Dzisiaj rano dostalam ostatni wypelniony kwestionariusz i mozna powiedziec, ze teoretycznie badania zakonczylam. Teraz zostaje zebranie wszystkiego w calosc, analiza i pisanie czwartego rozdzialu:) Tak, jak obiecalam, kazda z osob, ktora zgodzila mi sie pomoc otrzyma ode mnie w okolicach lipca komplet materialow na temat nowych terapii i sposobow leczenia agorafobii. Mam Wasze maile, wiec napewno nie zapomne o nikim i wysle zaraz po obronie. A teraz jeszcze raz imiennie: Sylwia, Atkaa, Natalka, Kalinka, Gusia, Ania, Malgosia i Lidka - WIELKIE DZIEKI!! Szkoda, ze nie mam w moich badaniach zadnego faceta, bo to troche zmienia obraz, ale trudno. Kazdy mial prawo zrezygnowac. Sciskam Was kochany i piszcie na moje gg jak tylko bedziecie czuly taka potrzebe. Natalka - dzieki za zyczenia odnosnie powrotu do zdrowia, nadal nie mowie, ale licze, zapalenie krtani nie bedzie trwac wiecznie i w koncu wyjde z wyra:) BlueOrange - jestes bardzo madrym i spostrzegawczym facetem. Nie kazdy mezczyzna rozumie na czym polega komunikacja damsko - meska, a Ty piszesz o tym tak, jakbys sam byl kobieta. Chyle czola i pozdrawiam. Taki facet to skarb:) Aha jeszcze jedno z wiekszoscia osob jestem w stalym kontakcie gg i nie dlatego, ze sa mi jeszcze potrzebni w badaniach, tylko dlatego ze to cudowni ludzie - mam na mysli w szczegolnosci Artura, Natalke czy Mateusza. Tak wiec jak widzisz nie wykrzystalam ich do swoich celow i nie porzucilam tylko moga zawsze liczyc na moje wsparcie i pomoc!!

Bosko:) w takim razie czekam na gg XXXXX jesli bedziesz gotowa. Dziekuje takze Gusi, ktora wlasnie sie do mnie odezwala:*

Natalko - wielkie wielkie dzieki, ze do mnie napisalas... nasza wczorajsza rozmowa na gg byla bardzo mila i inspirujaca. Ja wiesz, mamy te same problemy. Zycze Ci zebys nauczyla sie zyc z ta cholerna choroba, tak jak ja probuje sie nauczyc. A co do Twojego faceta to pamietaj o tym, co Ci wczoraj napisalam, ze wspolna wizyta Was obojga u psychologa i przedstawienie problemu ze strony specjalisty powinno pomoc. On tego nie rozumie, boi sie, to normalny odruch. Jesli ma Cie wspierac i pomagac to musisz go nakierowac. Dziekuje wszystkim osobom, ktore odezwaly sie do mnie na gg, Sylwii, Natalce i Arturowi. Bardzo bardzo mi pomogliscie. Moze ktos jeszcze sie zdecyduje? Ciagle szukam jeszcze 4 osob do badan? Atkaa pomozesz??

Witajcie! Jestem studentka 5 roku Uniwersytetu Wrocławskiego i wlasnie koncze przeprowadzac w ramach pracy magisterskiej badania nad agorafobia (przyczyny wystepowania, sposoby radzenia sobie z nia w przypadkach wystapienia ataku lęku). Poszukuje pilnie 6 osob, ktore za posrednictwem maila badz gadu gadu zechcialyby mi odpowiedziec na 25 pytan zwiazanych z ta choroba. Zalezy mi oczywiscie na wywiadach z osobami chorymi na ta fobie. Dane beda anonimowe, i wykorzystam je tylko do przeprowadzenia badan. W ramach podziekowania osobom, ktore zechca mi pomoc przesle pod koniec maja rozdzial mojej pracy, ktory ukazuje nowe techniki radzenia sobie z agorafobia. Bardzo prosze osoby chetne o kontakt na moj nr gg XXXXX. Z gory dziekuje, pozdrawiam i zycze wytrwalosci w walce z choroba. Sama cierpie na nia juz 12 lat, wiec wiem jakie to trudne.