rower

Ale jaki bo ja nie wiem. Staram sie poprostu najzwyczajniej w swiecie bronic a nie byc jak ofiara. Jak czytam wypowiedzi ludzi z tego forum to jakos nie widze zeby mieli oni problemy z wyrazaniem swoich opinii. Kolega z forum nazwal mnie wczoraj 'bucem' i mu nawet powieka nie drgnela. Wszyscy gotowi do walki o kazdej porze dnia i z kazdym. A poza tym nie powinno cie dziwic ze nie lubie sluchac krytyki. Skoro slyszalem wiele bezpodstawnej krytyki (ja i nie tylko) w swoim zyciu to teraz sie nie dziw ze za nia nie przepadam. To tak jakbys dalej sluchala ludzi ktorzy cie wpedzili w zaburzenia i tych calych bzdur. Wiec w sumie sam sobie odpowiedzialem na zarzut wobec ludzi z pierwszego akapitu. No ale z tym 'bucem' to byla przesada troche. Az sie wypompowalem.

Aha... To nie wiedzialem ze sie znamy.

Ja nie potrzebuje prywatnego wspieracza. A czy ja bywam agresywny? No i czego sie mozesz bac, to tylko internet...

Nie wiem sam Dune ja sie porownuje w 2 kategoriach. Jedna to podzial zaburzen na grupy, gdzie moje nalezy do tej najgorszej ( choruje -1:100) i nawet zostalo okreslone przez kogos stanem dalszym od normalnosci od schizofrenii. Druga to wsparcie. Nie mialem nigdy (mowie szczerze) ani jednego kolegi, przyjaciela, z nikim nawet nie rozmawialem, nie odwiedzilem, nie poszedlem do kina, na impreze i przykladow mozna by mnozyc az do tych najbardziej wstydliwych o ktorych nawet nie chcial bym pisac. Kompletna pusta przez 3/4 zycia, az do teraz. Codziennie rano wstaje z lozka i zastanawiam sie jak do tego doszlo, bo sam w to nie wierze. Jak to sie stalo ze bylem sam, i moi rodzice mi na to pozwolili, nie reagujac odpowiednio. Nie wiem gdzie jestem, kim jestem i co sie do okola dzieje. Nie mam pojecia jak moge sobie pomoc. Nie mam zadnych podstaw do tego zeby zaczac cos budowac w zyciu bo bylo ono puste dotychczas. Wlasnie dlatego tak smialo wychodze z porownaniami do 90% ludzi. 10% rezerwuje dla totalnych p.o.j.ebow i dla ludzi ktorzy byli ostro molestowani w dziecinstwie, bo to mi sobie jest jedynie trudno wyobrazic. To tyle w temacie.

A kto powiedzial ze trzeba? No ale czlowiek jest raz - ciekawski, chce zobaczyc co jeszcze przyniesie zycie. A dwa - tchorzliwy, tutaj chyba nie musze tlumaczyc o co chodzi. Chcialbym zyc naprawde, a nie tak jak teraz

Wiem, ale zaufaj mi, jakbym tylko byl zdrowy to moglbym byc p.o.pierdolony jak sam s.k.u.rw.ysyn. Znam takich co sa zdrowi psychicznie a ludzia mowia 'o patrz jaki swir', ale wtedy problem nie istnieje. Jesli mialbym byc po** to tylko na ten drugi sposob i zaden inny. Wtedy moglbym : czyt. I-sze zdanie.

Ale mnie naprawde nie kocha. Ja jestem prze.c.h.ujem. Jestem bardziej zaburzony i samotny od 90% tego forum. Taki pier.d.o.lony egzemplarz ze mnie.

Nikt mnie nie kocha. Nikt ze mna nie chce porozmawiac.

Nikt mnie nie kocha.

Na moje zaburzenie osobowosci nie ma terapii nawet i c.h.u.j A poza tym ja chce bana.

Nikt mnie nie kocha.

Ja doradzic nie umiem ale mozna mi sie pozalic bo jeszcze nie spie.

Mialem cos napisac ale juz nie chce filozofowac. No i dziekuje za mily komentarz do mojego posta i merytoryczna wypowiedz. Bede musial sie domyslac co miales na mysli bo trudno cokolwiek z tego wyczytac.

Tego tez nie rozumiem. Ty serio tutaj mowisz? Czemu czesc osob na tego typu forach musi sie kreowac - jedna zlosnica, druga mistrzyni autoironi, jeszcze inna jakis 'fallen angel', plus jakis pop.ie.r.dolone avatary do tego. I to do tego dorosli ludzie, nie tak jak ja - chopaczek rowerkowaty. Ale to moze dlatego ze jestem nihilista tego nie rozumiem, w sumie to wszystko moge zanegowac, wszedzie sie jakiejs glupoty dopatrzyc, albo bledu. No ale staram sie tez wyznaczac sobie granice i tez wymagac pewnych granic od innych. Wielu ludzi zaburzonych uwaza sie pewnie za wyjatkowych, albo zbyt madrych zeeby zyc, no ale to nie pomaga chyba w wyjsciu z choroby. JA nie jestem wyjatkowy, ale niestety w pewnym sensie mozna powiedziec ze czuje jakbym stal ponad niektorymi osobami czasami. To dlatego ze posiadam ( a wlasciwie to ono posiada mnie ) zaburzenie, i czuje ze przezylem wiecej od innych, dzwigam wieksze cierpienie, czuje sie bardziej dorosly od innych, i czuje ze ja moge ich zrozumiec natomiast oni mnie nie, bo nie przezywaja w srodku tego co ja. Dlatego czuja te przewage nieraz. Mozna tez powiedziec ze znam 2 stany: ten normalnosci i ten przeciwny, natomiast czesc ludzi z ktorymi sie spotykam zna tylko ten pierwszy, dlatego czasem sie patrzy na nich z gory. Mysli sobie czlowiek czasem : 'a co ty tam k.u.rwa wiesz o cierpieniu'. To ze jestesmy z dwoch roznych swiatow wystarczy mi juz do tego zeby nie zabierac sie za nawiazywanie kontaktow z nimi. Ja ide po jakies smakowe piwo do sklepu kolezanko z GB

Aha, jak z miloscia to ok. Myslalem ze to ironia. Wiesz jak bywa na forach psychologicznych. Idziesz z nadzieja ze ktos Ci da wskazowke, albo conajmniej pocieszy, a tam cie rownaja z blotem jak kundla, dodatkowo robia to sami moderatorzy, ktorzy sie tam z dupy wzieli. Mnie ogolnie wiekszosc zartow nie smieszy, a ironia nie kreci, takze wole rozmawiac powaznie.

Co za problem znowu macie? I nie rowerku tylko rowerze. Rowerkiem to ja bylem 10 lat temu.

No ja bardzo szybko spalam

Z Toba to pogadane widze.

Nie odpowiedzialas

A masz?

To wlasnie mialem na mysli

A czasem jest kara bez zbrodni

xD Osiagnelas teraz szczyt sarkazmu

Nie ma mnie kto przytulic.

Dobranoc. Ja nie ide po rozkminiam.