monia122

Też nie miałam szwów, wolę zrobic to letko i nikomu nie pokazywać, niż żeby wszyscy na mnie patrzyli jak na osobę psychicznie chorą, wolę się z tym amknąć i być sama. letko też potrafi dać jakąs ulge.

W każdym można dostrzec coś fajnego, każdy nam zawsze się kojarzy nawet z jedna rzecza dobrą. Tylko my nie możemy nigdy niczego dobrzego powiedziec o sobie, tylko o innych.

Też mi się wydaje, że mam same porażki, ale się nad tym zastanowić to nie zwracamy uwagi na to co nam wychodzi. NAwet zadanie na lekcji, dla nie których to jest wielkie zwycięstwo.

Mama mnie zaprowadziła do psychola, psycholog się mnie spytała czy mam myśli samobójcze, powiedziałam, że nie, po jeszcze jednym pytaniu wypisała mi skierowanie do psychiatryka. Nie wiem czy tak powinna zrobić, czy nie, wiem jedno w życiu nie pójde do psychola, od tamtej pory bardzo się zmknełam i ie chce z nikim rozmawiać, bo boje się kolejnej takiej sytuacji.

Ja zawsze byłam wesoła, w szkole miałam same uwagi, natomiast już ze 2 lata jestem smutna, nie potrafię już z niczego się śmiach.

Mam 16 lat, nie wiem jak sobie poradzić z czym kolwiek, nauczyciele codziennie mi mówią że widzą, że coś jest nie tak. Nie potrafie już dłużej nikogo okłamywać. Nawet gdy mi nie wychodzi jakies zadanie, siedzie i płacze. Co raz bardziej czuje, że nie daje sobie rady. Wczoraj zadałam sobie pytanie czy jestem szzęśliwa? Nie potrafiłam na nie odpowiedzieć.