moniqe33

nic mi nie sprawia przyjemności, wiem ze to dziwne ale na prawdę nic takiego nie ma, nawet muzyka która kiedyś uwielbiałam teraz jest nie do zniesienia uważam ze nie mam prawa sie nad soba użalać, bo jak to pow jedna psychiatra "jestem pustą egoistką " i moze tak jest ale nawet pusty egoista powinien miec coś dla czego warto by było żyć jeszcze do niedawna czekałam na ten rok, matura, wyprowadzka itd a teraz to mi zwisa , jedyny powód żeby się wyprowadzić to atmosfera w domu a przyjaciół nie mam ludzie maja mnie w dupie wiec ze wzajemnością

witam mam prawie 19 lat.... a czuje sie jak staruszka, której juz w życiu nic nie spotka.... totalnie wypalona, bez planów, celów, marzeń i ambicji... wszystko zaczęło się 2007 roku, zaprzyjaźniłam się z "aną" jesli wolicie może nazwać to po imieniu-anoreksja... potem był psychiatryk, potem próba samobójcza , znów psychiatryk, potem bulimia, teraz to jest wszystko na kupie razem z mega dołem leki nie pomagają, do psych nie mogę chodzić bo za mało waże i nie będzie brał za mnie odpowiedzialności... zresztą to mi nic nie dawało... a ja już dłużej ze sobą nie wytrzymam !!!