_mała_

acha do Al jak zmierzysz sobie temp. rektalnie albo w ustach to wyjdzie Ci 37...tylko ze ja jej tak nie mierze pozdrawiam [ Dodano: Sro Gru 20, 2006 4:52 pm ] witam jednak mialam racje, ze to nie od nerwow...czuje ulge...i poprawe po odpowiednim leczeniu (temp. zblizona do prawidlowej) a robiono ze mnie hipochondryka i nerwicowca przez pare lat :] cale szczescie to nic "powaznego" i moje przypuszczenia sie sprawdzily- paciorkowiec (dopiero teraz sie ujawnil) i nie dajcie sobie lekarzom wmowic tylko nerwicy czy hipochondrii- bo to konowaly ... i Was olewają bo nie wiedza co Wam jest i dlatego tak gadają... mowie tu o permanentnym dlugotrwalym dzien w dzien podwyzszonej temp. i czucie tej temp. wyczytalam tez ze np. obecnosc gronkowca moze powodowac stany nerwicowe i podwyzszoną temp. (i np. nic poza tym) takze warto sie badac....ale na spokojnie maiev JEZELI mierzysz temp. rano tuz po przebudzeniu to mozesz miec taką niską ... ja mialam nawet 35,9 raz hehe super uczucie chłoduuuuu... pozdrawiam

oczywiscie ze wyglad moze nas wpedzic w depresje i nerwice...ale to w glownej mierze zalezy od otoczenia...wysmiewani na kazdym kroku w koncu coraz bardziej krytycznie na siebie spogladamy i zaczynamy coraz mniej siebie akceptowac... dlatego ja staram sie nie krytykowac nikogo po wygladzie...w ogole nie dostrzegam tego ze ktos jest taki a taki....nie przeszkadza mi to kompletnie....przeciez nie jestesmy wszyscy z jednej matrycy robieni a takich ludzi mi po prostu było zal...ale nie skreslalam ich (bo to byli moi znajomi )...przywalilam im w morde...ale kilka dni potem rozmawiam jak gdyby nigdy nic (i to ta druga strona azbiagala raczej) i sytuacja sie nie powtarzała... najgorsze wlasnie ze to nam bliscy i znajomi ludzie po prostu chcialam zeby ten ktos poczul się tak jak ja gdy wypowiada te słowa do mnie...a czulam sie doslownie jakby mi ktos w leb albo w twarz przywalil pozdrawiam

znając siebie przywalilabym temu znajomemu w ryja bądź wylala np. kufel piwa na głowe nie wiem dlaczego ludzie potrafią byc tak okrutni i wysmiewac sie z kogos PROSTO W TWARZ całe szczescie ja te zarty mam juz za sobą i nikogo juz nie leje po mordzie

nos zawsze mozna zmienic ... jezeli jes to Twoj odwieczny kompleks powinno pomoc jestem tego przykladem ale nie nalezey tego traktowac jak recepte na wszystkie problemy i to ze nasze zycie przez to zmieni sie od razu w mgnieniu oka Grzybek mialam to samo halo z ręką...troszke dziwne uczucie ale teraz juz wiem nie mam tego halo (jak i nerwicy moim zdaniem ) i dodatkowo dostrzeglam ze są mniejsze niz myslalam kiedys mialam do siebie obrzydzenie jak patrzylam w lustro... teraz to uczucie jest mi (zaryzukuje stwierdzic) OBCE kompletnie akceptuje siebie i widze w lustrze SIEBIE :) a nie wiecznie wkurw**** i paskudną (na zew. i wew.) osobę

ooo witam no to ja mialam rowniez schize z węzlem pod pachą (do tego lekko podwyzszona temp.) badania w normie ... robilam USG i wyszedł 12 mm (byc moze od macania sie zwiększyl)....a norma to do 10mm ... tak wiec schiz zaczal mnie ogarniac jeszcze bardziej dobrze wiedziec ze nie tylko ja to sobie wkrecalam

hehe skad ja tego chlonniaka znam...zaczelo sie od ulotki na korytarzy w przychodni....no ale wroce do bolow glowy ja mam stan podgoraczkowy hoho i troche ....tak sie tym przejmowalam, ze zaczela mnie pobolewac lekko glowa...te bole z dnia na dzien sie nasilaly...na poczatku był to lekki ucisk z przodu potem obrecz na glowie a potem jakby mi ktos nerwy wyrywal garscimi z mozgu starzny piekący wewnatrz bol glowy (napięciowy).....myslalam ze mam cos z glową po moim wypadku jak zostalam "powalona" na beton....ale mialam RTG i bylo ono ok.... w koncu tak przekonalam lekarza...bo juz z tych bolow nie zmruzylam oka przez dwie noce, ze mnie poslal do szpitala na dyzur.....zbadal mnie tam neurolog i nic nie stwierdzil (po wywiadzie i badaniu odruchow)...wyslal mnie do neurologa i psychologa w przychodni .... do psychologa nie poszlam okazalo się, ze mam nerwice depresyjną... teraz glowa mnie nic a nic nie boli moja rada...leczenie zostaw lekarzowi....i nie czytaj nic na necie !!! bo sie wkrecasz czy np. w Encyklopedii Zdrowia, w ktora ja sie zaglebialam (a dostalam ją na prezent od babci z myslą o tym ze zostane pewnie lekarzem ) pozdrawiam

winda....sama nie pojade, bo od razu mam wizje ze ona staje albo spada w dol wole dla zdrowia na nogach

frezje ... i narcyzy

wiem...nikt mi nie dal tego odczuć....ale jak widze jak przez to ułozylo sie cale nasz rodzinne zycie to czasami mam to poczucie...ze mogloby byc inaczej....lepiej....ta choroba pociagla za sobą inne fatalne skutki...dla nas wszystkich cale dziecinstwo zazdroscilam innym normalnych spokojnych rodzin...a tak wstydzilam sie i mamy i taty...

moja mama po moim urodzeniu zachorowala na schizofrenie a ciąza byla ponoc zagrozona czasami sie o to obwinialam...

ja mysle, ze z biegiem czasu się rozkręci atmosfera :) przyjdzie jakas taka chwila, ze zalapiesz kontakt...tylko moim zdaniem nic na sile....gadaj co Ci slina na język przyniesie... ja jestem na ostatanim roku studiow i teraz jakos sie ze wszystkimi dogaduje...a nie zawsze tak bylo na poczatku....takze moim zdaniem nie przejmuj sie za bardzo...niech się samo kręci...a Ty nie zastanawiaj sie co masz mowic .... tylko mow (jezeli masz tylko ochote) a jezeli nie masz ochoty z nimi gadac to tylko sie np. usmiechnij...

hehe dobre ja mam brata i siostre (starszych) oboje rownie nerwowi...ale jeszcze zdrowi hahah a moj brat tez mial niezle jazdy... np. jak mnie woził na sankach to specjalnie wpadał w tak ostre zakręty zebym z nich zleciala kilka lat temu przyznał sie do tego oficjalnie siostrze tez niezle jaja robil no ale rodzeństwo miec to fajna rzecz...szczegolnie jak sobie przypomne zabawy w kosciół...oczywiscie brat byl księdzem regularne wojny/lanie tez mialam z bratem...siostra czasami cierpiala jak wchodzilam z nim w sojusz wtedy troszke jej dokuczalismy o mojej chorobie im powiedzialam...jak calej rodzinie a na co dzien nie jestesmy straaasznie wylewni i kazdy ma tam swoje tajemnice , ale mysle ze mozemy na siebie liczyc...mimo iz czasem nie jest latwo sie dogadac

maiev jedna osoba okazala się taką wlasnie osobą jak piszesz...ze myslala ze jestem jakas wazna, ze mam foch....ale to tylko jedna osoba...wiecznie przemądrzała i zawsze czułam, ze nie ma wobec mnie szczerych intencji i ze sie nie dogadamy....ten fakt jakby potwierdził moje przypuszczenia i nie zaluje tego ze akurat to z jej strony mnie spotkało teraz wiem kto jest moim prawdziwym przyjacielem :) a moja siostra myslala, ze jestem psychiczna chwilami (powiedziala mi to dopiero jak wyzdrowialam, moja mam chorowala na schizofrenie wiec moze stad te przypuszczenia) ja nie chcialam tego w sobie sama dusic (byc moze postąpilam egoistycznie)...w koncu bylo widać, ze jest cos ze mna nie tak...i tym sposobem mowiąc to innym odciązylam siebie...zrzucilam połowe tego ciezaru na innych, na moich bliskich...mysle, ze wtedy latwiej im bylo zrozumiec moje potrzeby, to dlaczego jestem niedostępna, ze nie da sie ze mną dogadać...a tym samym pokazalam im powoli jak mi pomoc :) siebie w tamtym okresie porównuje do kwiatka, który przy dotknięciu momentalnie zamykał swoje płatki....bylam strasznie wrazliwa emocjonalnie... takze dzieląc sie z nimi moją chorobą ... sprawilam im rowniez nie lada stres...ale wtedy wyrzucilam to tak dla świętego spokoju chyba....i jako wytłumaczenie dlaczego taka jestem....bo bylam nie do zycia i byc moze gdybym nie powiedziala przyjaciolom o tym pomysleli by ze sie odsuwam od nich celowo....a wcale nie chcialam zeby tak bylo....ale ja po prostu nie mialam sily nawet na rozmowy telefoniczne....odkladalam w polowie rozmowy ze slowem przepraszam sluchawkę....ze nie dam rady rozmiawiac mam przyjaciolke ktora tez miala nerwice...takze mozemy ze sobą wymieniac doswiadczenia maiev a moze po prostu sama to powiedz nie licz na męża...moze on mysli ze ty sobie tego nie zyczysz...czasami ludzie obok chorego nie wiedzą jak postępowac i roznie reagują....moja rodzinka spisala sie raczej w porzadku...chociaz nie jestesmy na codzien kochającą sie serialowa rodzina moja mama miala schizofrenie (nadal bierze leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe)....ja nigdy się do tego nie przyznawalam, ze mam taką sytuacje w rodzinie...wstydzilam sie komukolwiek powiedziec .... ale podczas choroby i juz po niej zaczelam o tym mowic swoim przyjaciolom...jakos bardziej mnie to zblizylo do nich pozdrawiam

Ja kiedyś czytałam, ze sa takie podejrzenia ze nerwica moze być skutkiem działania jakiegoś wirusa i co Wy na to? moze to i bzdety bądź nie....ale kto wie ? skoro m.in. wrzody powoduje bakteria helicobacter pylori a raka szyjki macicy wirus brodawczaka ludzkiego

zgadzam siez przedmowcami niestety ale wtedy mozna sie przekonac kto jest przyjacielem a kto nie ale wiele z nich zdalo egzamin byc moze Twoj chlopak nie wie co sie z Tobą dzieje...powiedz mu ze jest Ci ciezko, ze jestes chora i ze potrzebujesz jego wsparcia...a moze porozmawiaj z nim i z bratem na raz ja pierwsze co zrobilam po diagnozie to porozmawialam z bliskimi (rodziną a potem przyjaciółmi) co mi dolega....wtedy bylo mi o wiele latwiej....o wiele