darko

Ech. Po pierwsze jestem dziewczyną Po drugie nie wychodziłam z lęku z niczyją pomocą. bo nadal w nim tkwię, pomimo leków i lat psychoterapii, i wiem, że wyjść z tego mogę tylko sama, bo psychoterapiach niewiele daje, leki to tylko pudrowanie problemu. Naprawdę nie musisz mi niczego tłumaczyć, od 28 lat leczę się na zaburzenia lękowe, a leki biorę dłużej niż Ty. Pregabalina jest obecnie chyba najczęściej nadużywany lekiem uspokajającym na świecie, ma ogromny potencjał uzależniający i objawy odstawienne mogą się utrzymywać miesiącami - poczytaj zagraniczne publikacje na ten temat. W Stanach są ośrodki leczenia uzależnień od tego leku. Oczywiście że pregabalina utraciła u mnie działanie przeciwlekowe i to bardzo dawno. Dlaczego miałabym opisywać szerzej moje zaburzenie? Napisałam, że cierpię na zaburzenie lękowe z atakami paniki i GAD, to powinno wystarczyć, jeśli ktoś orientuje się w tym temacie.

To nie jest prawda, bo z zaburzenia lękowego wychodzi się tylko dzięki własnej pracy, przy wsparciu terapeuty, a czasem krótkotrwałej pomocy leków. Mam za sobą ponad 20 lat zmagań z zaburzeniem lękowym - z lękiem z atakami paniki i lękiem wolnopłynącym, czyli GAD. Byłam u kilkunastu psychiatrów i kilku psychologów. Leki tylko maskują objawy, a z czasem nawet tona leków już nie pomaga (biorę aktualnie 3 różne leki i nadal się trzęsę w sytuacjach wywołujących lęk), jeśli się nie pracuje nad swoim lękiem z psychologiem albo samemu. Dla mnie objawieniem było forum xxxxxxxx i nagrania xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx na yt, gdzie dwóch psychologów - Victor i Divin (to nicki z forum), którzy sami mieli przez wiele lat zaburzenia lękowe i depresyjne, wyszli z tego, i opowiadają jak to zrobić. Wszystkim z całego serca polecam wysłuchać ich nagrań, bo to może odmienić Wasze życie. Ja nadal pracuję nad wychodzeniem z zaburzenia, najpierw chciałabym odstawić leki, ale to bardzo trudne, bo ostatni psychiatra przepisał mi pregabalinę, a to ciężko odstawić, a nawet zmniejszyć dawkę, bo objawy odstawienne sprawiają, że chcesz umrzeć, serio. Jeśli chodzi o nomenklaturę, to nazwa "nerwica" była używana dawniej jako nazwa wspólna na określenie szeregu zaburzeń, które obecnie mają swoje osobne nazwy, i słowo "nerwica" to termin, którego się w psychiatrii i psychologii już nie używa.

Poradziłabym Tobie znaleźć innego lekarza, który przepisze Tobie lek przeciwlękowy działający długotrwale i coś na doraźne lęki, dopóki nie zaczniesz chodzić na terapię i nie zaczniesz ćwiczyć radzenia sobie z lękiem. Z tego, co widzę, Cital to lek przeciwdepresyjny. Chyba lepszy byłby przeciwlękowy, może jakieś słabe benzo. Z jakiego jesteś miasta? Na forum można znaleźć porady dotyczące lekarzy w różnych miejscowościach, tak samo na stronie znanylekarz.pl. bukowska, to, o czym słyszałaś w tym programie, to jest dystrakcja, ale to nie jest żadna technika, która pomaga ćwiczenie oddychania to bardzo istotny element terapii ataków paniki, ale trzeba się tego nauczyć, i podejrzewam, że niekoniecznie każdy jest w stanie nauczyć się tego sam. Można zapisać się na jogę, tam uczą jak oddychać w sposób, który pomaga przy atakach paniki. Można też pójść do terapeuty, który tego nauczy.

Spróbuj relaksować się na tyle sposobów, ile możesz. Idź na basen, na masaż, chodź na spacery, do kina. To powinno trochę złagodzić potencjalny atak. Im częściej się relaksujesz, tym lepiej.

Mam bardzo podobnie jak Ty, że w korkach reaguję paniką. Do teraz nienawidzę jeździć pociągiem ani autobusem (dojeżdżałam całe liceum i studia) i nie wsiadam ani do jednego, ani do drugiego. Jeśli chodzi o jazdę samochodem, zawsze najgorszy dla mnie był ból brzucha (nagła potrzeba skorzystania z toalety) i nudności. Jako pasażer, jadąc z rodzicami, mogłam się zawsze skulić na siedzeniu i wymiotować do siatki albo czekać, aż korek ruszy (najgorsze korki zawsze do przejazdu na granicy, wypadek na autostradzie albo do odprawy promowej ), albo pobiec poszukać toalety. Jako kierowca ma się dużo większy problem, bo nie da się porzucić samochodu i pójść szukać toalety Natomiast jeśli chodzi o radzenie sobie z tym problemem, to tak, wykupienie podróży z dala od naszego kraju to jest bardzo dobry pomysł, bo jednym ze sposobów leczenia zaburzenia lękowego jest ekspozycja na sytuacje wywołujące lęk. A co jeśli jesteś w takiej sytuacji i odczuwasz lęk i wszystkie jego objawy? Możesz sobie powiedzieć, że trudno, najwyżej zemdlejesz/zwymiotujesz/będziesz mieć biegunkę/popłaczesz się/wszystko na raz. Cokolwiek się nie stanie, dojdziesz po tym do siebie, znajdziesz jakieś miejsce, gdzie się umyjesz, itd. Zastanów się nad tym, czy kiedykolwiek cokolwiek z tych rzeczy się zdarzyło, i jak sobie z tym poradziłaś. Przygotuj sobie listę rzeczy, które możesz zrobić, jeśli Ci się coś takiego przytrafi. Taki psychiczny zestaw pierwszej pomocy. Np. jeśli zrobi mi się słabo, mogę: otworzyć okno, włączyć klimatyzację, schylić głowę poniżej kolan, itd. Może masz też jakieś techniki dystrakcji, czyli np. włączysz radio, zaczniesz liczyć czerwone samochody w korku, itp. Od nerwicy jeszcze nikt nie umarł i te rzeczy, które sobie wyobrażamy, że się staną, dzieją się faktycznie bardzo rzadko. Pomyśl na ile sytuacji, w których byłaś, coś Ci się faktycznie stało, i zobacz jakie jest prawdopodobieństwo. Ja wiem - zawsze może być ten pierwszy raz, zawsze może być inaczej. Ale trzeba myśleć pozytywnie - tak sobie powtarzam od dwudziestu paru lat, próbując leczyć moją panikę

Cześć, od czerwca chodzę do Tomasz Hańcia. Bardzo miły, serdeczny, z dużą wiedzą. Ja chodzę do niego z zaburzeniem lękowym z napadami paniki i agorafobią, nieleczonymi przez 20 lat Nie umiem powiedzieć na ile skuteczny, bo jestem dopiero na początku terapii Daj znać do kogo się umówiłeś.

ja odstawiłam Coca-Colę, zmniejszyłam liczbę spalanych papierosów, i teraz wystarczy mi tylko pół papierosa przed snem i zasypiam. mam nadzieję, że to cholerstwo nie wróci

Ciągle nie wiem co sądzić o http://centrum-mind.pl/ No bo z jednej strony mamy pochlebne opinie w tym wątku, na "ranking.abczdrowie" opinie pozytywne (co prawda wszystkie z tego samego okresu), a z drugiej "rankinglekarzy" ktoś na niej (na psycholożce z tego centrum) wiesza psy (niby ocena od dwóch osób - anonimów), oceny wystawione w dość odległym przedziale czasu, ale wydaje mi się, że to ta sama osoba). zaczęłam do niej chodzić, ale to dopiero początek, więc nie umiem powiedzieć nic konkretnego. Ktoś ma już jakieś dłuższe doświadczenia?

Nazw jest kilka, czyli zespół niespokojnych nóg, zespół Wittmaacka-Ekboma, choroba Ekboma, po angielsku restless legs syndrome. U mnie pojawiła się, gdy zaczęłam brać paroksetynę 8 lat temu. Wcześniej nigdy nie miałam takiego problemu. Od 8 lat różne leki wywołują natężenie objawów, które czasem nie dają mi spać (ostatni najgorszy epizod miałam przy odstawianiu paroksetyny, 4 tygodnie męczarni i zasypiania nad ranem). Zespół niespokojnych nóg u mnie jest wywoływany przez wspomnianą już paroksetynę, kwetiapinę, doustne leki antykoncepcyjne (Yasminelle, Yasmin, Yaz). W ostatnim czasie jest lepiej, jednak żeby zasnąć, muszę zapalić papierosa przed snem (a chciałam rzucić na dobre, ech). Wiem, że część z Was również zmaga się z tym problemem, często niezdiagnozowanym lub bagatelizowanym. Po jakich lekach u Was wystąpiły takie problemy? Jak Wy sobie z tym radzicie?

czy ktoś w Poznaniu chodzi do dr Pers-Michalak albo do lek. med. Katarzyny Kamińskiej?

krótko, parę dni. na razie brałam po 7 mg na dobę. a wczoraj nie wzięłam i dzisiaj nie wymiotowałam, więc to chyba przez to jednak.

Właśnie skończyłam "Kocią kołyskę" Vonneguta (bardzo przyjemnie się czyta). Teraz zabrałam się za "Powolnego człowieka" Coetzee i po raz kolejny muszę przyznać, że dobrą literaturę można poznać już po kilku pierwszych zdaniach Próbowałam między tymi książkami przeczytał "Zwał" Shuty, ale bardzo mi się nie podobał, straszny gniot. -- 10 sty 2013, 13:57 -- Na znak.com.pl jest duża przecena - 500 tytułów przecenione o 50% weltbild.pl się wyprzedaje, bo wycofują się z Polski - książki od 5,90

chyba zrezygnuję przez te właśnie skutki uboczne, bo ja to mam brać na lęk napadowy, ale od tego rzygania tylko mam większe ataki paniki.

a na mnie chyba tak właśnie działa :/

czy ktoś po abilify miał tak, że budził się rano i wymiotował?

Ja jestem po pół tabletki Rispoleptu (czyli po dawce 1 mg), po której byłam tak senna, że prawie zasypiałam na stojąco, mówiłam niewyraźnie i było mi strasznie zimno, a gdy się poddałam i zasnęłam, spałam z krótkimi przerwami żeby coś wypić (strasznie mi się chciało pić) około 20 godzin. Zapytałam mojego lekarza czy mam zmniejszyć dawkę i kazał mi brać 0,5 mg na noc, ale po tym co czytam o skutkach ubocznych (zwiększenie masy ciała, zanik libido) to chyba nie będę go brała.

GrinGo, leczyłeś się z lęku napadowego? Jeśli tak, to ile lat?

czy nie przeraża Was to, że autorka książki, mimo że niby jest wyleczona, tak naprawdę przekazuje czytelnikowi, że z lęku się nie można nigdy wyleczyć, bo on zawsze wróci?

czy ktoś z Poznania chodził może na terapię do pana Huberta i może się wypowiedzieć?