Jezabel

myślałam, że odlece na tym fotelu dusząc panią Asię(fryzjerka), ale dałam rade i to się liczy jestem dumna z siebie. No teraz musi być lepiej.... P.S. sonia dzięki

Już wiem, że się nie poczuje lepiej dlatego porozmawiałam z rodziną(było ciężko) i w poniedziałek ide do lekarza i ciesze się, że im powiedziałam. A poza tym przełamałam lęk i byłam dziś u fryzjera i mam świetną fryzurę

Nie wstydze się tego, że potrzebuje pomocy psychiatry, tylko nie chce martwić bliskich. Oni i tak mają dużo problemów. A poza tym jak już pisałam boję się iść do lekarza, boję się tego co on powie (kolejny lęk)

Ok najpierw pogadam z rodziną. Może mnie zrozumieją, a potem wybiore się do lekarza Muszę przecież.

Moja rodzina nic nie wie o moich problemach. Nie chce ich martwić. Wiem, że musze iść do lekarza i chyba w końcu się odważę.

Chciałabym się przełamać. Pójść w końcu do lekarza, ale naprawde się boje. A poza tym boję się jeszcze reakcji mojej rodziny

Rezygnuje z wielu rzeczy np. mam ochote umówić się ze znajomą ok dzwonie do niej, umawiamy się, ja mam naprawdę ochote się z nią spodkać. Nagle poł godziny przed wyjściem mam taki napad, że boje się wyjść z domu, boję się ludzi, zaczynam nienawidzieć tej znajomej i zostaje w domu odwołując to spodkanie :|

Ostatnia noc była dla mnie straszna Wszystko było dobrze dopóki nie naszły mnie dziwne myśli, wizje. Zaczęłam krzyczeć, że pewnie mam raka, płakałam. Potem wzięłam żyletke zaczęłam się ciąć. Przeszło na chwile. Połżyłam się i znowu się zaczęło. Znerwicowana zżuciłam pościel z łóżka, zaczęłam wyrywać sobie włosy. Szukałam tabletek na uspokojenie gdy wzięłam doszłam do wniosku, że nie moge iść z tym do lekarza bo mnie gdzieś zamkną

Dla mnie najważniejsze jest, było i będzie DEPECHE MODE są niesamowici można ich słuchać bez przerwy. Ich muzyka, teksty to jest coś co do mnie trafia.

taa 47 nic na to nie poradze