Tajnna

Ja mam 15 lat i nie mogę znieść, kiedy w nocy zaszczeka pies, albo ktoś głośno oddycha. Od razu się przebudzam i się wynoszę. Szumy uszne mam w ciągu dnia. Co robić?

Mam dokładnie to samo. Kiedy dzielę z kimś pokój, a on nawet nie będzie chrapał [co jest nie do zniesienia], tylko zacznie głośno oddychać, wymiękam, budzę go, albo się wynoszę. Co robić?

Byłam bezgranicznie zakochana w przyjacielu, wydawało mi się, że on we mnie też. Kiedy powiedział mi, że wrócił do swojej byłej, coś we mnie drgnęło. Dowiedziałam się, co znaczy mieć złamane serce. Zaczęłam płakać w nocy i płaczę do tej pory, kiedy tylko nikt mnie nie widzi. Piszę smutne wiersze i piosenki, dopisuję kolejne zwrotki do piosenki 18L - Jak zapomnieć? Wszyscy mi mówią, że bardzo się zmieniłam. Stałam się ciągle smutna, rzadko się uśmiecham. Nie lubię być w grupie, całe dnie siedzę sama w pokoju, za to, gdy spotykam się z przyjaciółmi chcę się do nich ciągle przytulać, być jak najbliżej [zwłaszcza chłopców]. Czy to depresja?

Mam 15 lat. Do 10 roku życia chętnie zostawałam na noc do koleżanek, kuzynek, ect. Potem pojechałam sama do sanatorium i tam się zaczęło. Od tej pory nie mogę nigdzie jechać bez mamy. Kiedy jestem już bez niej i nadchodzi noc: zaczyna mnie boleć brzuch, muszę do toalety, uciska mnie w klatce piersiowej, chce mi się płakać, nie mogę zasnąć. Jeszcze gorzej jest, jeśli dzielę z kimś pokój i wiem, że on już śpi, a ja nie mogę. Kiedy to sobie uświadamiam zaczynam się jakby bać, ale sama nie wiem, czego. Serce mi mocniej wali, nie mogę złapać tchu, płaczę. Tak jest nawet, jeśli mama wyjedzie np. na weekend i zostanę z koleżanką. Wtedy musi przyjść przynajmniej babcia. Niedługo idę do liceum i zamieszkam w akademiku, boję się, co będzie. Napiszcie mi, czy to nerwica, czy gdzie indziej szukać pomocy.