ewap99

Masz dobry stosunek z rodzicami? ufasz im? a moze rozmowa z pedagogiem w szkole? nie zostawaj z tym sama popros dorosłych o pomoc

Każda z nas nie dała rady,czasem nawet sie nie spodziewamy wiec trudno sie bronić a winni są oni nie ty

A za co siebie nienawidzisz? nie masz pojęcia jak ja się bałam ale nie żałuje teraz juz wiem ze na terapii nikt nie wysmiewa,nie krytykuje nie ocenia zni nie odrzuca za moja przeszłosc ,po prawie 2 latach wiem ze moge mojej psycholog powiedziec wszystko...jak jest b trudno...pisze listy..najczesciej kaze mi je czytac ale tak jest łatwiej...patrze w kartkę a nie na nią

Jestem na terapii gdzie pracujemy nad tym,nad lękami,nad strachem przed dotykiem, sposobem postrzegania siebie jeszcze sporo pracy przede mną ale juz widze ze moj dystans do tego co sie stało wtedy wzrasta.B rzedko te chwile do mnie wrcaja,samoistnie juz prawie wcale czasem tylko czyjeś zachowanie moze je wywołać

To samo i mnie dotyczy tez spotkało mnie to 2 razy pierwszy raz miałam 9 lat drugi niewiele więcej...z autopsji wiem ze o tym nie da sie zapomniec u mnie mineło 30 lat...ale wiem ze z pomoca terapii mozna sprawic ze wykorzystanie stanie sie tylko złym wspomnieniem,nie zapomniałam, ale juz nie boli.tylko niektóre lęki zostały...ale z nimi to juz chyba sie nie rozstane bo teraz nie boje sie o siebie a o własna córkę...a z drugiej strony nie da sie i zle jest dziecko za mocno ograniczac...trudne to

Ty tez sie trzym barbusia .Powiedz nam jak ty sobie z tym radzisz na codzien?

NIe wierze ze wszyscy maja cie gdzies,bo nawet ja choc cie relnie nie znam,zalezy mi na tobie

Ale jestes potrzeba i swojej siostrze i nam tez wiec walcz

wiesz róża kiedys przyznałam sie swojej psycholog do takiego bałaganu i braku motywacji a ona do mnie tekst"jak posprzata pani balagan we własnym wnetrzu to utrzymanie porzadku na zewnatrz nie bedzie problemem".I z perpektywy czasu przyznaje jej racje mialam spory czas w domu bałagan ale siły włozyłam w walke o lad wewnetrzny o przetrwanie ,nie jest jeszcze idealnie,daleka droga ale jest lepiej i we mnie w srodku i coraz czesciej dąże do prawie idealnego porzadku we własnym domu.w sumie to ciekawa zależność.

Oszukujesz ją i sama siebie ,straconego zdrowia nic nie wroci

u mnie w wekend ciezko bedzie a o tej porze to wogole...w sob niedz autobusy ode mnie do bielska nie jeżdzą

A moze to wlasnie jest przejaw troski o ciebie?

Nieprawda terazmas ztrudny czas stad te mysli o rezygnacji wszystko da sie zmienic wyglad tez jesli tego bardzo potrzebujesz

No nie sa one łatwe...A jak dzis sie czujesz Dominiko?

Mmnie w takich razach pomaga rozmowa z ludzmi,niekoniecznie na mój temat,ale odwraca myslenie ,czasem jak mam ochote sobie cos zrobic gram w literaki na kurniku,wymyslajac słowa trudniej sie mysli o tamtym...muzyka tez sie przydaje,nie zawsze skutkuja te moje sposoby ale powiem wam ze na mnie coraz czesciej juz z 2 miesiace nie okaleczyłam siebie wiec nie jest zle mysle

Czarna róża a co by nam zostało? wolimy Cie wesprzec by cie jednak mieć:)

Jaki z tego wniosek? nie tędy droga musimy sobie wypracować cos innego coś co będzie działać dłużej i nie będzie nas obciążać.

zgadza sie tylko czasem i oni sa po prostu bezradni...ja na szczescie mam na razie spkoj jak długo zobaczymy

Okaleczanie sie jest czesto jak nałog,,,jest sposobem na radzenie sobie tak nam sie wydaje czasem nie zauwazamy ze pograza nas jeszcze mocniej

A ja dzis latam jak mały samochodzik od wczoraj mam gosci no to se latam i mało mnie tu

Ja jakpisałam wcześniej chodzę na terapię w podbeskidzkim ośrodku interwencji kryzysowej i chwale sobie,sa postepy to jest na ul pięknej pod magurą idz zapytaj jeśli oni ci nie pomogą podają ci namiary gdzie mozesz się udać

Powodzenia Żaneta i owocnej pracy życzę,jeśli się postarasz na pewno się uda :) trzymam kciuki

bo boje sie ludzi? to raz a drugie mieszkam ok 25km od bb

No i zbiera sie troche ludków z okolicy szkoda ze nie realnie ale w moim wydaniu pewno i tak by nie wyszło

podjecie terapii jest trudne ale potem juz sie przywyka a zyskac mozna mysle ze warto