hmmmm....tak sobie czytam wasze wypowiedzi na temat nerwicy lekowej...i tak sobie uświadamiam że wszystkie te objawy..to jak sobie z tym radzicie...nawet leki które bierzecie...to wszystko wydaje mi sie znajome;)ja zmagam sie z tym ponad 2 latka.Tydzień temu wróciłam dopiero ze szpitala po kolejnych atakach;/zabawne bo moja rodzinka zwałaszcza moja mama kiedy mówiłam jej ze cosik takiego mi sie dzieje że robi mi sie gorąco...trzęsą mi sie ręcę i mam wrażenie że sie dusze i że zaraz umre...ona stwierdziła że ja sobie to wmawiam...aż w końcu ja nawet zaczełam w to wierzyć...tylko że jak to zrobić żeby tak się nie działo?No właśnie;)Mogła bym sie cały dzionek rozwodzić nad tym ile to ja nie przeszłam...bo naprawde nie jest mi łatwo...ale po co?Po co mam sie sama dołować?!życie toczy sie dalej i trzeba pomimo wszystko iść naprzód i nie zastanawiać sie nad tym co było...albo co by było gdyby!!!J wierze że bedzie dobrze pomimo wszystko;)i narazie jest oki;)Niedługo ide do psychologa..pogadulić i wierze że mi to choć tyci tyci pomoże;)Wam wszystkim tego życze...wiecej pozytywnego nastawienia i mniej dołkowania;)Pamietajcie że po burzy zawsze wychodzi słońce;)POZDRAWIAM!!!!!!!!!P.S.a poza tym to kto wie...może tym psychologiem okaże sie jakiś fafastyczny chopaszek :)
