Karola 1981
-
Postów
74 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez Karola 1981
-
No ja tez jak się wybudze to koniec. I nieważne czy śpię dwie godziny czy 15 minut. Do rana leżenie. Kurde a wiesz że mnie od jakiś 3 dni też puls męczy. Nie wiem z czego to wynika. Wczoraj miałam wizytę u okulisty i tak się głupia stresowałam że mi spaść nie chciał. A drętwienia potrafią być bardzo męczące. Ja też nie mogę się ich pozbyć. Już nawet poszłam do lekarza i oczywiście co? Trzeba do neurologa. No już się kuźwa doczekać nie mogę żeby latać po tych lekarzach Jak wogole minął weekend? Mam nadzieję że bez wiekszych zawirowan.
-
Dziękuję Ci. Myślę że ma za dużo myśli w głowie a o tym nie mówi. Ukrył gdzieś głęboko i przejawia się to właśnie bezsennością. Będziemy walczyć nie zostawie go samego. Trzymaj kciuki trzymaj potrzebujemy tego. Oby jakoś się to wszystko poukładało. Ja znowu nie śpię czasem nienawidzę nocy.
-
No dziś zaszalalam przespalam 6 godzin. Od soboty tyle nie spalam Ale odkąd wstałam męczy mnie puls. I już się nakręcam. Powtarzam młodemu że trzeba wyjść ruszyć się , znaleźć jakieś zajęcie. Powtarzam to od lat ale chyba dopiero teraz zaczyna docierać. Sam widzi że coś jest ewidentnie nie tak. Ale odkąd śpi to jest zupełnie inny. Zaczął się uśmiechać ,nie ma tych nerwów i tej agresji. 29 mamy lekarza zobaczymy co będzie
-
2 grudnia mam dzwonić bo będą zapisy na pierwszy kwartał 2025r. Jak Ci się udało z tego wyjść? Ale spokojnie po co te ataki. Każdy tu tylko podpowiada a nie zaleca. Szukamy rady i wsparcia przecież nikt nikogo do niczego nie zmusza Ciężko stwierdzić czy ma lęki. Jedyne czego teraz się boi to to że nie będzie mógł spać. Jak długo to bierzesz?
-
Chwilę mnie nie było ale miałam jakoś zastój myślowy. Wogole jakoś mi źle może ta pogoda tak działa. Nie relanium nie próbowaliśmy jeszcze i mam nadzieję że nie będzie takiej potrzeby. Dalej szukam ale się nie poddam. Tak syn to prawdziwy samotnik. Jest bardzo zamknięty w sobie. Ciężko coś wydobyć na zewnątrz. Wszystko tłumi w sobie i to się przekłada na spanie zapewne. Dobrze że mogę z Tobą popisać bo tak mi jakoś lżej jak ktoś rozumie . Tu nie muszę udawać że jest zajebiście. A Ty jak się czujesz ? Ostatnio pisałeś że w nocy były jakieś wyskoki.
-
Ja znowu nie śpięjuż jestem strasznie zmęczona tym wszystkim. Nie pisałam Ci jaki mam problem z synem. Od kilku lat miał problemy ze spaniem . Ale to były takie dwie noce trzy. I wracało do normy. Od prawie roku jest tragicznie. Od lutego jeżdżę z nim do psychiatry. Dostał lek ale na depresję a problem ciągle narastał. Brał hydroksyzynę na poczatku był spokój pozniej coraz gorzej. Teraz już nie śpi prawie wogole. Chodzi tłucze pięściami płaczę. Dziś musi że wolaby umrzeć niż tak się meczyc. Serce mi pęka. Staram się załatwić psychologa ale albo nie pracują z młodzieżą albo jest już za duży. Ręce opadają. Dostal od lekarza rodzinnego lek typowo na spanie. Już psychotrop bo naprawdę nic nie działa. Po wielkich płaczach w końcu zasnął godzinę temu. Mam nadzieję że dospi do rana. Ja oczywiście już z tego wszystkiego dostałam ataku. Teraz dochodzę do siebie ale jestem wykończona. Muszę mu pomóc jakoś bo wiem jak to męczy. Ma dopiero 19 lat a już takie problemy. Będę szukać pomocy gdzie się da . Tylko w chwili obecnej nie wiem gdzie zacząć. Lekarka mi dala namiar na klinike leczenia bezsenności. Spróbuję tam może się uda dostać. Jestem załamana Tak się czasem zastanawiam ile człowiek musi znieść żeby w końcu było dobrze.
-
Już z nim rozmawiałam ale jakoś ciężko mu to ogarnąć. Narazie odpoczywamy od siebie i zobaczymy. Doszłam do wniosku że co ma być to będzie. Napewno do niczego nie zamierzam się zmuszać. A Ty pewnie w pracy jesteś. Powiem Ci że nocki dla nas nie sypiajacych to całkiem dobre rozwiązanie
-
Miał mnie jako wsparcie i żadnego innego. Teraz jest już stabilnie tylko czasem była coś odwali. A mnie się już tego nie chce słuchać. Wie jak się czuje siedział przy mnie po nocach. Wozil na pogotowie i był kiedy pogotowie było u mnie. Bo działo się działo powiem Ci ale obawiam się że nie do końca rozumie istotę problemu.. a mnie to strasznie denerwuje.
-
No z tą arytmia też tak mam. Czasem jest ok a czasem kilka dni po rząd męczy i męczy. Związki są trudne bardzo. Zwłaszcza jak się człowiek raz przejedzie. I myślę że każdy taki zawód wpływa negatywnie na nas. Może nie od razu ale po jakimś czasie to się odbija. Ja miałam męża który wyjechał za granicę i tam już się zagnieździł. Zostałam sama z dwójką dzieci bez niczego. Nawet pracy nie miałam wtedy. To doprowadziło do stanu w którym jestem obecnie niestety. Zniszczył życie całej naszej trójce. Od tego czasu byłam anty związkowa. Od roku mam partnera jest dobrym człowiekiem ale nie wiem czy ja się nadaje. Powiem ci że przez rok słuchałam jego problemów bo żona go zdradzała i przechodziłam przez to razem z nim. Przeżywałam wspierałam i pocieszałam. Bo dzieci cierpiały jego bo on cierpiał. Bo ciągle cos. Teraz czuję że mam tego poprostu dość. Może to przez to że aktualnie czuje się kiepsko ale poważnie się zastanawiam nad dalszymi losami tego związku.
-
Oj jak ja bym chciała przespać 6 godzin. Może jeszcze wrócę na właściwe tory. Miałam objawy miałam. Koło tanie serca , słabość potrafię iść korytarzem i nagle taki zawrót głowy że nie wiesz gdzie jesteś. Ale dopóki to było znośnie to jakoś było. Ale przyszedł moment że już nie dałam rady. Dziś mam takiego w/cenzura/ że mam ochotę wszystkich zabićmiewasz tak czasem? A powiedz mi jesteś w związku jeśli mogę zapytać. I jak sobie radzisz z tym?
-
Córka dzwoniła n policje ale przyjechali i powiedzieli że nic się nie stało. Że pewnie robili sobie żarty. Tak polskiej narodowości . Młode chłopaki studenci. Matka kupiła jednemu mieszkanie i teraz wieczne imprezy. Narazie jest sobie u mnie a mieszkanie trzeba jednak zmienić. Tak masz rację jak się człowiek zajmie to nie myśli że coś mu dolega. Ja pracuję na hali sportowej. Generalnie to sprzątam ale tak naprawdę robię wszystko. Hala jest przy szkole podstawowej ,więc trzeba i na stołówce pomoc i na turniej iść. Lubię swoją pracę. Tylko najgorsza jest tam teraz atmosfera. Tzn taka moim zdaniem niesprawiedliwość. Muszę chodzić też weekendy i zarabiam tyle co sprzątaczki ze szkoły. Na zmianie jest się pojedynczo a budynek ogromny. Powiem Ci szczerze że czasem wracam tak zmęczona że mi się płakać chce. Nawet wczoraj powiedziałam o tym dyrekcji że praca ostatnio działa na mnie destrukcyjne wręcz. Bo mi zaczęła gadać żebym wróciła już że w pracy to fajnie. Więc jej wygarnelam parę rzeczy.
-
No właśnie ciężko wdrożyć chociaż czlowiek wie że sam sobie robi krzywdę. Czasem mam ochotę krzyknąć dajcie mi spokój i radźcie sobie sami. Ale wiem ,że mają tylko mnie i na nikogo nie mogą liczyć. Teraz znowu problem z mieszkaniem . Jakieś łebki z mieszkania obok Wlazły jej w nocy na balkon i straszyły. Teraz boi się tam mieszkać i jest u mnie do pracy dojeżdża. Ja jestem spokojniejsza jak tu jest tylko to takie życie w zawieszeniu. I znowu nie wiadomo co dalej. Ach....a Tobie jak minął dzień ? W pracy było do zniesienia?
-
Hahaa no prowadzący jest jedyny. Widzę że naprawdę lubisz żartować. To chyba dobry znak. Trzeba się jakoś ratować żeby nie zwariować. Ale masz rację człowiek żyje cudzymi problemami i może niepotrzebnie. Ja od czerwca do połowy września martwiłam się o córkę bo pojechała do pracy nad morze. Codziennie się martwiłam że ciężko pracuje później doszły u niej problemy z nogami więc już wogole. Jak wróciła to po tygodniu to wszytko zaczęło że że mnie schodzić. I są efekty
-
Życzę Ci tego come back z całego serca. Każdej osobie która przez to przechodzi tego życzę. Tak zamartwiam się wszystkim i wszystkimi dookoła. Za bardzo się przejmuje a później cierpię. Czasem sobie powtarzam że już dość niech każdy radzi sobie sam. Ale pozniej znowu jest tak samo. Kurde człowiek ma 43 lata a czuje się jak babcia
-
Ciężko było napewno wrócić po takim czasie. Odnajdujesz się jakoś? Skoro brakuje Ci spotkań to próbuj wychodzic może w końcu będzie jak dawniej. Mnie poprostu tego nie brakuje. Jestem typem domatora zawsze taka byłam. Lubię mieć bliskich koło siebie wtedy jestem spokojna. Ale niestety dzieci są dorosłe i zapewniaja mi taką moc atrakcji że to zupełnie nie pomaga. Wiecznie zmartwienia i stres. Do pracy zamierzam wrócić od 1 grudnia. W sumie od 12 lat chorowania jestem drugi raz na zwolnieniu. Raz byłam 1,5 miesiąca i teraz drugi miesiąc więc ogólnie chyba nie jest tak źle
-
Właśnie przez tego naleśnika muszę robić rezonans tzw otwarty dla ludzi z klaustrofobia a on kosztuje 1000zl. Spotkania towarzyskie już zapominam co to jest męczy mnie rozmowa z ludźmi poprostu. nawet do pracy nie chodzę.
-
Kawa zbożowa podobno zdrowa zresztą myślę , że po zwykłej kawie też by się nic nie działo ale sami się wkręcamy już po pierwszym łyku. Pieski są malutkie więc psi zaprzeg odpada Chodziłam kiedyś do neurologa przez migrenę. Miałam rezonans wszystko było ok. Myślałam o tym żeby iść tylko wiesz z czym to się wiąże. Znowu kolejki czekanie napewno znowu rezonans . A problem jest taki że zwykły rezonans w moim przypadku odpada bo mam przed nim straszny lek. Więc znowu będę musiała płacić. Taka nasza rzeczywistość
-
Też mam podobnie z tymi tabletkami. Ja sobie noszę pramolan dla spokojnych myśli. Tak jaki piszesz takie zabezpieczenie. Jakbym się wylatala jak moje psy to bym mogła do domu nie dojść . Nie pije kawy od ponad 12 lat odkąd pierwszy raz mnie dopadła nerwica. Alkoholu też nie pije ale palę niestety.
-
A ja chyba właśnie najbezpieczniej czuje się w domu. Tu jest mi dobrze i w miarę bezpiecznie. Wyjście do sklepu mnie przeraża od razu mi duszno i słabo. Jedyne gdzie lubię chodzić to na spacer z psami. One mnie uspokajają. Ale też czuje się jak stara baba nie ma radości życia żadnej.
-
Hejka. Bardzo miłe przyjęcie Hejka Witam
-
Hej. Musiałbym opisać całą historię swojego leczenia. Też mam problemy z żołądkiem od jakiś 4 lat. Co chwile helicobacter, refluks cały czas. Obecnie jestem na etapie na nic nie mam ochoty. Waga ciągle w dół. Miałam gastroskopię i kolonoskopię. Echo serca holter ciśnieniowy i zwykły. Tez mam bisocard od kardiologa ale go nie biorę. W maju okazało się że mam Hashimoto więc biorę jeszcze lek na tarczycę. Deprexolet też kiedyś zazywalam i działal na mnie cudownie ale niestety waga wzrosła o 20 kg. Od 4 lat brała brintellix i było różnie ale dało się wytrzymać. Od kwietnia nie brałam nic ale okazuje się zew moim przypadku leki będę musiała brać już przewlekle tak stwierdziła Pani psychiatra. Od 1,5 miesiąca walczę i mam wrażenie że przegrywam. Somaty mnie wykańczają. Najgorzej chyba jest w nocy. Zasypiam na 15 minut i wybudza mnie takie dziwne odrętwienie twarzy i rąk. Straszne jest to uczucie. Witaminę D badałam w maju poziom był krytyczny poniżej wszelkiej normy. Więc zaczęłam łykać pozniej głupia stwierdziłam że lato słońce to chyba mi nie potrzeba. Teraz zażywam znowu. Magnez i jeszcze witaminy B lekarka mi przepisała na receptę.
-
Hej. Tak biorę brintellix 10 i mam też pramolan na te sonaty ale jego biorę bardzo rzadko.
-
Hej. Ja mam mnóstwo somatów. Właśnie jestem po skoku ciśnienie siedzę i dochodzę do siebie bo o spaniu mogę już zapomnieć. Tak jak ktoś napisał kończy się jeden zaczyna drugi. Najbardziej męczy mnie ten w którym drętwieje mi rękę i twarz. Takie dziwne uczucie aż robi mi się niedobrze. Nie mogę nigdzie znaleźć czy ktoś też coś takiego miewa i oczywiście mnie to martwi. Od miesiąca jestem w domu na L4 i nie potrafię normalnie funkcjonować. Coraz bardziej mnie to męczy. Współczuję wszystkim którzy przez takie coś przechodzą. Zamiast cieszyć się życiem to ciągle się boimy i czekamy kiedy znowu coś się wydarzy. Straszne
-
Cześć wszystkim . Jestem nowa na forum. Szukam ludzi takich jak ja z zaburzeniami lękowymi. Już poprostu sobie nie radzę z tym wszystkim. Fajnie by było porozmawiać z kimś kto przechodzi przez to samo.