niezbyt.daleko

Ja też jestem z Bydgoszczy. Nie podzielę się aktualnymi informacjami odnośnie specjalistów, bo już 'odpuściłam temat' i radzę sobie sama, ale chętnie poznam innych forumowiczów z okolicy.

Nie. Nigdy nie rozumiałam ludzi, którym pomaga szkodzenie innym, ich poniżanie czy krzywdzenie. Potrafię być złym czlowiekiem, ale wtedy, gdy ktoś realnie zrobił mi coś złego. Nie denerwuje mnie szczęście i zadowolenie innych osób. Przeciwnie, chciałabym, żeby jak najwięcej ludzi było zadowolonych ze swojego życia, bo to oznacza mniej toksyków na świecie.

Nie mam jakiejś obsesji na punkcie przemijania, choć jestem w wieku 40+, gdy ludzi często dotykają takie problemy. Ale gdy zaczynam o tym myśleć, o przeszłości, przyszłości, o sobie dzisiaj, utraconych możliwościach, potencjale... to mam takie dziwne odczucie tęsknoty nie tyle za tym, co było, ale czego nie było, a mogło być. Za sobą z przeszłości, którą mogłam być, ale którą się z różnych powodów nie stałam. To bardzo trudno przekazać, opisać. Szkoda mi tej osoby. Potencjalnej siebie, która tyle straciła, że nigdy nie zaistniała. Właściwie to nie do końca jestem ja, tylko taki mój cień. Wiem, że to dziwnie brzmi.