Porady potrzebuję
Jestem partnerem ba nawet małżonkiem Paroksetynaniczki. Żona berze to od 8 miesięcy. Od razu napisze, że nasz związek był raczej udany choć nie idealny ( jak są takie to chętnie poczytam "z uśmiechem"). Trochę zmian w naszym życiu ale i przede wszystkim konflikty w obszarach praca, rodzice, dzieci i my spowodowały u niej zdiagnozowaną przez lekarza psychiatrę fobię społeczną (Jeszcze sie dzieliła wtedy ze mną takimi sprawami stąd moja wiedza). . Na pewno dołożyła się do tego jeszcze jej przeszłość - jest nieprzepracowaną dda. Tak więc po diagnozie co zrobił lekarz ano bez jakiś głebszych badań po 10 min. wizyty przepisał Paroksetynę - Paxtin. I jest fajnie. Wszystko jej minęło. Zadowolona. Może trochę sie poci w nocy ale jest ok. No właśnie k***wa nie jest ok!!! Dla mnie nie jest. To jest inny człowiek!!! Bez emocji, bez współczucia, bez uczuć. Na wszystko wywalone, nie da się porozmawiać - chłód, chłód , chłód. W zasadzie to pomyślałem aaaa pewnie jej odbiło (dla czytających "analityków" wiem to moja wina bo nie byłem odpowiednio dobry) i wdała się w jakiś romans i czas się pakować... Trafiłem na to forum i poczytałem jak działają te białe tabletki. Dzięki!!! Już wiem ale co dalej. Ponoć można a nawet powinno wg jej lekarz brać latami. I co mam się pogodzić, że będę żył z zombie emocjonalnym?
Jej jest dobrze ale dla mnie to koszmar. Mam odczucie, że jej nie zależy na rodzinie a mnie tak - jeszcze. Boję sie, że nie wytrzymam.
Jak spowodować jakąś zmianę.Jak spowodować aby coś z tym zrobiła. Pomysły, które miałem aby wyrzucić jej wszystkie tabletki i zamknąć w piwnicy na 3 tygodnie trochę mi się nie podobają.
Co robić? Podzielcie się waszymi przemyśleniami - biorący i partnerzy.
PS. A tak napisze na koniec, że jeśli ktoś chce pomóc pisząc mądrości typu. "To Twoja wina, że ona musiała zacząć się leczyć" lub "Popatrz na siebie" lub inne uderzenia słowne to niech odpuści proszę.
