Hej, ja miałam podobnie, jak w końcu trafiłam do lekarza to było już bardzo zle , ale pamietam jak bardzo się bałam brać leki, bałam się , ze mi zaszkodzą ; ze się pogorszy, ze od nich zwariuje albo umrę . Mój eks mąż wręcz zmusił mnie do połknięcia pierwszej tabletki. No a potem było lepiej. Na terapie tez chodziłam , chociaż niestety nie dokończyłam jej z powodu przeprowadzki. Co do terapii to moja najlepsza rada jest taka: daj sobie czas. Terapia to nie tabletka , ze zacznie działać od razu. Na efekty musisz poczekać. Po kilku miesiącach uświadomisz sobie, ze jest trochę lepiej. Co do objawów to mi pomogło czytanie skąd się biorą, choć to podobno nasila napady. Na ataki paniki pomógł mi paradoksalnie żart. Gdzieś przeczytałam wcześniej. Wiec podczas napadu zawsze myślałam ze się dusze, podczas jednego z nich po prostu podeszłam do lustra i powiedziałam do siebie: tyle się już k... dusisz i jakoś się jeszcze nie udusiłas co do leku ogólnego to z nim sobie gorzej radzę, ale staraj się sobie znaleźć zajęcie, jakiś cel, jakieś hobby , jak sie w dzień zmęczysz porzadnie fizycznie to łatwiej zaśniesz i jak tylko sobie przypomnisz w ciągu dnia to rozluźniaj mięśnie , to często przynosi ulgę jak robisz to cały czas
