Dzien dobry dojenta, dzis wlasnie przeczytalam pani post i chcialam sie spytac jak leci?
Moje dzieci maja prawie 5 i 3 lata i zmagam sie dokladnie z tym samych problemem, praktycznie od drugiej ciazy.
Mysle ze wazna rzecza jest to ze obie mieszkamy za granica i nie mamy wsparcia naszych mam. Oddala bym wszystko zeby moje dzieci mogly spedzic od czasu do czasu weekend u dziadkow... a ja w tym czasie odpoczac. Do tego pracuje na pelny etat, ale tak naprawde to w pracy psychicznie odpoczywam. Mam depresje jak tylko wsiadam do samochodu i mam wrocic do domu zeby zajac sie dziecmi, i tak jak dzis.. w weekendy gdzu siedze sama z nimi w domu. Moj maz pracuje w dzien i wieczorami do polnocy wiec lipa ogolnie.
Ah, i do tego rok temu zostalam zdjagnozowana, mam chorobe dwubiegunowa. Moze niech Pani poczyta troche na ten temat. Moze sie Pani troche w tym odnajdzie. Mi ta choroba tlumaczy moje czeste depresje i nadmierna nerwowosc, wrzeszczenie na dzieci i ochote zeby je bic czasem jak juz mnie wytracaja z rownowagi. Ale mysle ze nie trzeba miec t'j choroby zeby miec dosyc swoich dzieci...
Poza tym wszystko mam tak jak pani.
Pozdrawiam!
