Powiedziałabym sobie: nigdy się nie poddawaj! Twój tata mówi ci bardzo przykre rzeczy, ale to nie znaczy, że ma rację. Wszystko co wychodzi z jego ust, to jego prawda, nie Twoja. Nigdy nie przejmuj się innymi, bez względu, czy są to twoi najbliżsi, znajomi czy obce osoby.
Pamiętaj, że przede wszystkim ty sama jesteś odpowiedzialna za swoje życie i od ciebie zależy czy schowasz się w kącie, bo ktoś twierdzi, że jesteś nikim, czy zawalczysz o siebie i pokażesz światu jaka jesteś wspaniała. Nie bój się zostawić w tyle swoją strefę komfortu, bo dopiero za jej granicą zaczynają się dziać cuda (strefa komfortu mała, to kiedy siedzisz bezczynnie i narzekasz jak jest źle, a nic nie robisz żeby to zmienić, żeby było lepiej). I jeszcze jedno, pamiętaj, że człowiek szczęśliwy to ten, który docenia to co ma i cieszy się z tego, nieszczęśliwy to ten, który ciągle myśli o tym, czego mu jeszcze brakuje.
Dasz radę:)
