Genowefa_15

Fajny remix aczkolwiek najbardziej podoba mi się 3.

Właściwie, to nie wiem. Szczerze mówiąc nie wiem jak odpowiedzieć na to pytanie, gdyż nie wydaje się sobie osobą "zamkniętą w sobie" naprawde. Mam teraz taki czas, jednak w przeszłości tak nie było, zawsze byłam osobą uśmiechniętą i życzliwą, niewiem z czego to wynika. Generalnie bardzo długi czas już zmagam się z "nieumiejętnością ruszenia do przodu". Chciałabym ruszyć, być może cechuje mnie zbyt duża nieufność do otoczenia a twój nick posiada również znany mi kot :) moich znajomych. Pozdrawiam

Moi Drodzy.. Mam dość. Wybaczcie mi takie zaczęcie tematu, niemniej jednak cóż, od czegoś muszę zacząć. Jest to pierwsze "wyciągniecie ręki do samej siebie" I robię to na forum. Dobra, będzie krótko, jednak szczerze mowiac pisanie na forum do łatwych nie nalezy. sytuacja wygląda tak: trochę przeszłam w życiu. Zastanawiam się nad wizytą u psychologa, gdyż nie radzę sobie z własną sytuacją. Mieszkam narazie z rodzicami, jestem mloda i gdy ktos pyta, co robie w zyciu to wlasciwie nie mam co odpowiedziec.. Czuję się zdystansowana do całego otaczającego mnie świata. Żyję w jakiejś skorupce, z której bardzo nie chcę wychodzić. Jestem również przemęczona psychicznie, jednak z czego to wynika, to niewiem. Narazie nie pracuję ani nie robię nic innego. Jestem w zawieszeniu jak gdyby moje całe wnętrze uległo jakiemuś "zamrożeniu". Jeśli chodzi o jakiekolwiek zaburzenia typu anoreksja, to mam je za sobą. Był czas, że ważyłam bardzo bardzo mało. Otaczający mnie świat przestał mnie interesować.