Też mam ten problem, chodzę na terapię (z powodu depresji lękowej)ponad pół roku, terapeutka jest chyba o 2-3 lata starsza ode mnie. Przez te kilka miesięcy było w miarę, tzn przyzwyczajałam się, poznawałam ją a ona mnie. Od kilku spotkań czuję że chyba bardzo sie do niej przywiązuję, imponuje mi, chciałabym być taka jak ona,wydaje się jako osoba, która jest szczęsliwa i dobrze sobie radzi w życiu. Ciężko mi jest przestać o niej myśleć, zastanawiam się co teraz robi, czy czasem pomyśli o mnnie- wiem to głupie. Jestem hetero, a chciałabym być ciągle blisko niej, spotakć sie na kawie, chciałabym żeby była moją przyjaciółką. Zaczyna mnie to męczyć, ale nie chcę za żadne skarby kończyć psychoterapii. Czuję sie jak nastolatka, która zauroczyła się w chłopaku, z tym że lata nastoletnie mam juz dawno za sobą, a poza tym niepokoi mnie tak silne zauroczenie wrecz nawet zakochanie w kobiecie(miłości fizycznej zupełnie nie czuję i nie chciałabym, raczej taką bardzo bliską przyjaźn). Pierwszy raz czegoś takiego doświadczam i jestem trochę skołowana.
