krolinka

Dzień dobry poszukuję informacji i jednocześnie pomocy w temacie Zespołu Aspergera. Mam 17 letniego syna i po przeczytaniu w necie artykułów na w\w temat podejrzewam, że i moje dziecko ma Aspergera. Dlaczego tak myślę: Syn ma problemy w nawiązaniu kontaktów z rówieśnikami. Jest bardzo wrażliwy. Ma problemy ze skupieniem się nad nauką. Jest bardzo wyczulony na dźwięki. Jest niesprawny fizycznie. Dziwnie biega i ma nieladny chód. Dopiero dwa lata temu nauczył się jeździć na rowerze. Niekiedy nie rozumie żartów. Jest zamknięty w sobie. Od dziecka miał dziwne zainteresowania tj. kolorowe światła, czy to drogowe czy to choinkowe i pozostało mu to do dzisiaj. Bardzo boi się chorować i iść do lekarza. Jednocześnie jest bardzo inteligentny, jest czuły, wrażliwy na krzywdę innych, bardzo jest związany ze mną. Sama nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Z jednej strony chciałabym wiedzieć czy ma ZA a z drugiej nie chce go trapic taką diagnoza. Proszę o Państwa sugestie.

To że syn taki się urodził nie mam przecież na to wplywu. Kocham Go i zaszwe będę. Boję się jak sobie poradzi w tym naszym okrutnym świecie. Nie będę ukrywać, że jest to dla mnie szok ale muszę się z tym pogodzić, że nie mam na to wplywu i tylko mogę syna wspierać.

Początkowo też tak myślałam i sama już nie wiem :/ Syn twierdzi, że jest pewny swojej orientacji a ja nie wiem co mam zrobić czy drążyć temat czy zostawić i czekać co czas przyniesie.

Tak bardzo chciałabym zmienić, ale wiem że to nie jest możliwe...

Myślicie, że powinnam się udać z synem do psychologa?

Nie pytałam, już sama nie wiem o co pytać a może lepiej o nic nie pytać

Czemu moje dziecko zostało tak skrzywdzone, nie potrafię tego zrozumieć. Jeżeli ktokolwiek ma go skrzywdzić, to ty sama. Jest gejem i tyle. Czy jakby twój syn miał zielone oczy zamiast niebieskich, to też byś tak dramatyzowała? No proszę Cię co za porównanie kolor oczu do orientacji seksualnej. Rozumie, że masz na myśli że tego się nie wybiera tylko z tym się rodzi. To wiem tylko jak każda matka mimo wszystko chce go chronić przed złymi ludźmi którzy wytykaja takie osoby.

Rozmawiamy ze sobą bardzo dużo. Tulimy się i mówimy sobie ze się kochamy. Jednak jest to dla mnie nowa sytacja, boje się o niego Polska to chory kraj będzie mu tu ciężko żyć z taką orientacja. On ma 17 lat a tak inteligentnie rozmawia o sobie, jaki jest. Kocham Go.

Czemu moje dziecko zostało tak skrzywdzone, nie potrafię tego zrozumieć.

witaj jakby został np zakonnikiem tez by nie miał rodziny i dzieci wtedy tez bys płakała? Ale wtedy byłoby to zgodne z wiarą, jesteśmy rodziną katolicką a w Starym Testamencie potępia się homoseksualizm. Jestem w dołku nie wiem czy odpisuje z sensem.

Dzień dobry, u mnie niestety źle. Mam nadzieję, że u Was dobrze.

Witajcie, nie umie sobie poradzić z sytuacją, że mój syn jest homoseksualista. Od kiedy się o tym dowiedziałam nerwica wróciła, nie śpię po nocach, płacze. . . Bardzo kocham syna i nigdy go nie odtrace ani nie powiem złego słowa, wiem że taki się urodził. To ja jestem winna że taki jest ja go urodziłam. Strasznie mi z tym ciężko nie potrafię funkcjonować. Tak bardzo go kocham a on nie będzie miał normalnej rodziny, dzieci. Jest to dla mnie o tyle ciężkie, że jest to mój jedyny syn ukochany syn.

Ḍryāgan dobry wieczór

Dzień dobry dla mnie nie za dobry, ale mam nadzieję że dla reszty dobry. U mnie nie za bardzo, czuję się niefajnie, mam płacz na końcu nosa ale nie chce płakać żeby domownicy się nie matrwili. Mam dziecko chore na angine ropna i pomimo antybiotyków od trzech dni mówi, że dalej go wszystko boli, nie mogę patrzeć jak cierpi. Wiem, że z czasem choroba minie, ale ja jestem za wrażliwa. W pracy też mam do kitu atmosferę i czemu ja się dziwię ze nerwica znów się odezwała.

To co napisałam wyżej to nie oznacza, że się obrażam. Mam teraz ciężki okres w życiu, nasilone objawy i myślałam że uda mi się tutaj "wyplakac". Niestety kiedy chce wejść na forum nie udaje mi się. Nawet pomyślałam, że jakaś blokadę dostałam. Czy z tym forum jest coś nie tak czy tylko ja mam takiego pecha ze nie mogę tutaj "wejsc"

Dziękuję za miłe przywitanie Kiedyś było tutaj inaczej, być może były inne osoby. Fakt pamiętam tylko kilka nickow. Byłam tutaj od 2012 r. jak zaczął się spór o nazwę i nie tylko spamowej. Nieważne widzę, że jest teraz jak jest. Kiedyś każdego się witalo i próbowało wspomóc. Przykre, że to forum się tak zmieniło.

Dzień dobry pierwszy mój post pod nowym nickiem Kilka lat temu pisałam tutaj na spamowej lecz ze względów osobistych usunęłam konto. Z nerwica zmagam się kilka lat lecz już dawno o niej zapomniałam, nie miałam ataków, dołków żyło mi się dobrze. Niestety wczoraj byłam jakaś inna, dzisiaj miałam atak paniki. Jestem przerażona, że chyba nerwica znowu do moich drzwi zapukala. Nie chcę znowu tego wszystkiego na nowo przechodzić. Cieszę się tylko z tego, że jest takie miejsce to forum, na którym można z innymi osobami rozumiejacymi problem tej choroby porozmawiać. Co mam jeszcze napisać na razie nie wiem, ale znów jestem z Wami, jeśli oczywiście mnie przygarniecie.