foreverfriendzone

śmierć to najgorsze rozwiązanie. Spróbuj poszukać pomocy u specjalisty- psychologa, czy psychiatry. Musisz odnaleźć w sobie chęć życia. Nie powtarzaj w kółko tego samego... Masz rodzinę? To już jest pierwszy powód, żeby żyć. Skoro potrafiłaś tutaj się zarejestrować i napisać wątek to świadczy o pewnym poziomie twojej zaradności- szukasz rozwiązań, wiesz dobrze że wszystko jeszcze może być dobrze. To, że inni źle Cię postrzegają nie jest powodem, żeby z sobą skończyć. Jeżeli coś Cię drażni to odpuść, poszukaj pomocy w rozwiązaniu tego, albo zajmij się po prostu czymś innym. Poszukaj jakiejś pasji, która trzymałaby Cię- na pewno jesteś w czymś dobra. Życie to dar- masz miliony możliwości z których możesz skorzystać- możesz już nigdy nie dostać takiej szansy, aby je wykorzystać.

Ja bym się na twoim miejscu zastanowił jeszcze raz przed podejmowaniem jakiejkolwiek decyzji. Ta ,,ulga" jest czynem skrajnie egoistycznym- chcesz aby twoja rodzina przez długie lata cierpiała przez twoją decyzję? Wyobrażasz sobie jak oni wszyscy przeżyją twój czyn i jak w przyszłości będą postrzegani przez innych? Chcesz zniszczyć ich życie? Życie jest piękne i musisz to dostrzec- każdy problem na który się napotkałaś można rozwiązać i żyć dalej. Podziel się z nami co Cię trapi, bo po to twoja podświadomość kazała Ci się zarejestrować. Musisz uwierzyć, że nie wszystko jest tak jak widzisz w tej chwili.

Ogólnie rzecz biorąc zauważyłem, że te zmiany zachodzą głównie przez określone sytuacje i nie trfają stosunkowo długo. Nie ma sposobności na terapię dlatego szukam pomocy w tym miejscu. Chciałbym wiedzieć jak w takich sytuacjach sobie radzić, jak zachować ,,własne ja" ...

Mam 18 lat. Ogólnie rzecz biorąc wydaje mi się że źle działają na mnie sytuacje nad którymi nie jestem w stanie opanować - dla przykładu pomimo tego że piszę sprawdziany, kartkówki z matematyki bardzo dobrze panicznie boję się podejść do tablicy (do odpowiedzi), a gdy już mam podejść cały się trząsę. Strach przed tym, że zrobię z siebie idiotę przed wszystkimi zawsze wygrywa. Oprócz tego denerwuje się przed relacjami z obcymi, a szczególnie przed rozmowami przez telefon.

Cześć. Od pewnego czasu mam chwile w których wyłączam się i nie myślę- i nie jest to spowodowane dobrowolnie. Od tego roku zacząłem notorycznie opuszczać bezsensowne przedmioty i przychodzić tylko na sprawdziany. W sobotę dowiedziałem się, że jest sprawdzian, a więc dopytałem kolegę z jakiego zakresu materiału. Dzisiaj rano dowiedziałem się, że jednak nie z tego działu, a więc postanowiłem od samego rana uczyć się na innych lekcjach na ten sprawdzian. Na historii okazało się, że połowę byłem wstanie zrobić, niemniej jednak kompletnie wyprowadziło mnie to z równowagi- czuję się jakbym utracił pamięć o wszystkim co dotychczas się nauczyłem , mam poczucie jakbym inteligencją był równy z hipopotamem ( a ogólnie rzecz biorąc oceny są naprawdę całkiem niezłe). Oprócz tego zauważyłem u siebie problem z relacjami z innymi - nie jestem w stanie zawrzeć z nikim głębszej znajomości, unikam dziewczyn które mi się podobają (a gdy już jestem w ich obecności zaczynam zachowywać się dziwnie - na siłę próbuję stać się ,,fajny" - zdaję sobie z tego sprawę, a pomimo to nie jestem w stanie tego powstrzymać). Problem z relacjami dotyczy jedynie osób których nie znam - z rodziną utrzymuję normalne kontakty. Dotychczas od dzieciństwa mierzę się również z nerwicą natręctw- ciągle układam równolegle buty, odprawiam swoje conocne rytuały sprawdzenia czy wszystkie drzwi są zamknięte, wychodząc z domu na każdym gruncie muszę zrobić określoną ilość kroków - z tym jednak nauczyłem się żyć. Najgorsze jest to całkowite wyłączenie i uczucie jakby to co robię było swego rodzaju snem [...] Czy moje ostatnie przeżycia mogą być związane z nerwicą natręctw?

Cześć! Musisz zdecydowanie nabrać dystansu do ludzi, którzy źle wpływają na twoje samopoczucie oraz bardziej docenić swoją rodzinę, a zwłaszcza swoją wybrankę, która na pewno cię wspiera w twoich niedoskonałościach. Ja ostatnio przeżyłem ciężkie chwile gdzie rownież chciałem się przypodobać ludzią, na których tak na prawdę mi nie zależy i wraz z moim ciężkim okresem rozpoczęcia edukacji po wakacjach dostałem niesamowitej depresji- wtedy gdy płakałem w pokoju przez prawie dwie godziny zamknięty każdy po kolei z rodziny przychodził do mnie i w jakiś sposób wspierał. Założę się że ty rownież możesz liczyć na wsparcie swojej rodziny, która Cię kocha- pamiętaj- ,,Jesteśmy tym co ujawniamy"

Wczoraj siedziałem sobie na ławce w galerii śmiejąc się z przypadków w temacie (oczywiście większość dotyczy bezpośrednio mnie [...]), a tu nagle przychodzi dziewczyna z gimnazjum w która była moją pierwszą ,,ukrytą" miłością i pyta się z czego tak się śmieję (miłym tonem)- prawie spadłem z ławki i telefon ledwo uniknął destrukcji, a gdybyście widzieli jej minę...

Hej! Ja jestem programistą Python od kilku miesięcy i grafikiem od pięciu lat ! Miło, że mogę znaleźć tutaj pokrewne dusze

Witam Serdecznie! Od dzieciństwa borykam się z drobnymi problemami psychicznymi, ale nie przeszkadzały mi w normalnym funkcjonowaniu- między innymi: - przymus wykonywania danych czynności kilka razy- na przykład muszę siedem razy mieszać herbatę [...], -teraz już tego nie mam, ale w dzieciństwie musiałem ciągle myć ręce (aktualnie tylko przed snem- nie mogę dotykać przedmiotów po ich umyciu w drodze do łóżka) -najgorsze był jednak strach przed tym, że zrobię coś swoim bliskim. - ustawianie równo danych rzeczy- zwłaszcza butów. W tej chwili w liceum natomiast wydaje mi się, że moje problemy zaszły za daleko- -mam ataki paniki przed publicznym wyśmianiem, -przeżywam stany ogłupienia, a przynajmniej wydaje mi się że jestem coraz głupszy- to jest najgorsze. -mam strach przed zapomnieniem istotnych faktów w ważnych momentach- zwłaszcza przed odpowiedzią (wtedy dochodzi nawet do drżenia kończyn) -czuję się cały czas nieobecny- jakiś rodzaj zmęczenia- jakby sen w realu. - nie mogę się skoncentrować i wydaje mi się, że nie mogę już racjonalnie myśleć. -strasznie stresuję się rozmową telefoniczną. -jestem w danej chwili w stanie zapomnieć wszystko co się nauczyłem pod wpływem stresu. Proszę o pomoc! Pozdrawiam, Krzysztof