Judith.

Witam, mam problem, z którym nie potrafię sobie poradzić. jestem schizofreniczka i biorę dobre leki. Mimo to, gdy z kimś rozmawiam twarzą w twarz, mam odczucie że robię straszną, brzydką minę. To mnie dręczy od jakiegoś czasu. Gdy spoglądam w lustro lub na fotografiach, moja mina jest okay. Ale w trakcie rozmowy z drugim człowiekiem mam wrażenie że wyglądam okropnie... Straciłam siły do życia, własnie przez to. Ciągle myślę, jak moja mimika wygląda, zamieniło się to już w obsesję. Nie skupiam się na rozmowie, tylko na tym, jak dana osoba z którą rozmawiam mnie spostrzega, Pomóżcie mi...co sądzicie o tym co mnie dręczy? Kiedyś tak nie było... to zaczęło się jakieś dwa lata temu...

Do dziś dobrze wspominam grę telewizyjną Pegasus. Szkoda, że teraz nie ma już takich gier jak kiedyś. Albo radio na kasety. To były...czasy.

Schizofrenia zabrała mi moje najlepsze lata, kiedy byłam jeszcze nastolatką. Nigdy nie byłam w związku, moja osobowość nie ukształtowała się, została zaburzona. Wszystko muszę nadrabiać i uczyć się od nowa. Nie jestem dojrzała jak na swój wiek, tak jakby czas zatrzymał się w dniu zachorowania. Nie znam życia w ogóle. Ostatnio ukończyłam dzienną terapię grupową, zajęciową, chodziłam tam codziennie przez trzy miesiące, Nie pomogło. Znowu się zamknęłam w domu z dala od wszystkich. Prawie w ogóle nie wychodzę do ludzi, jeżeli wychodzę z domu to tylko do ogrodu, gdzie nikt mnie nie widzi. Jestem ciągle przygnębiona i słaba. Tak bardzo bym chciała poczuć siłę i odwagę do życia...wstać, obudzić się z uśmiechem...Dlaczego jest to dla mnie takie trudne...

po mamie: *urodę *pasja do książek *okulary *dobroduszność *nadwrażliwość po ojcu: *miłość do muzyki *miłość do słodyczy *bałaganiarstwo *infantylność *niedojrzałość

Schizofrenia zabrała mi czasy mojej młodości, kiedy kształtowała mi się moja osobowość. Miałam 16 lat kiedy zachorowałam. Zagubiłam się. ale teraz czuję się nareszcie gotowa by na nowo poznać siebie. i ułożyć sobie życie. Muzyka, ona dodaje mi sil. Czuję, że dzięki niej jest mi lżej. Lubię polski rock. Czytam dużo książek, ale nie mam określonego stylu. Chciałabym wiele. Chciałabym dużo. Chcę żyć.

Jestem Judith. schizofreniczka. Kochająca: muzykę, książki. beztroska, radosna.

Kiedyś przejmowałam się tym, czy jestem lubiana. Teraz mam to gdzieś. Ważne, że lubię samą siebie i akceptuję.