Zawsze wydawało mi się, że jestem przeokropnie brzydka. Z tego powodu rzadko kiedy wychodziłam z domu, nie szukałam kontaktów z innymi. Brakowało mi wtedy osoby, która by była przy mnie i powiedziała mi, że nie jest tak źle jak myślę. Straciłam bardzo wiele przez to.. Z czasem zbrzydłam jeszcze bardziej bo spadł na mnie hirsutyzm, którego się nie da wyleczyć. Poczułam się jak potwór, czułam jak mam przez to oszpeconą twarz. Nie wiem jak mam dalej z tym żyć, ale muszę jakoś sobie z tym poradzić. Miałam wrażenie jakby spotkała mnie kara za to, że nie doceniałam tego co miałam, że nie wychodziłam kiedy mogłam, pomimo swojego niezadowolenia z wyglądu.
Nie ważne jak brzydki ktoś jest, moc człowieka to jego wnętrze. Nie trzeba być pięknym żeby być atrakcyjnym w czyichś oczach. Każdy ma w sobie coś ładnego. Atrakcyjni ludzie to ludzie szczęśliwi. Szczęście jest tym magnetyzmem serca. Szczęśliwi ludzię o barwnej osobowości cieszą się zainteresowaniem. To jak się zachowujemy wpływa na nasz obraz odbierany przez kogoś. Jeśli tylko damy szanse, rzecz która nam przeszkadzała w wyglądzie po pewnym czasie przestaje mieć najmniejsze znaczenie. Sposób bycia, osobowość przysłaniają mankamenty.
