dojenta

Dzisiaj zero absolutnie jakiś masz sposób na nadmierną senność w ciągu? (Może ma możliwości odpoczynku i wyspania się)

Aktywny-sportowy... nie aktywny- podróżowanie, zwiedzanie, poznawanie świata... TAK Czy sam/sama ogarniasz obowiązki domowe czy ktoś Ci pomoga/wyręcza Cię (żona, mąż, partner/ka, rodzice etc.)???

Niespecjalnie, wolę plaże Boisz się ciemności ?

6-8 h, ale jakość mojego snu jest tragiczna a jak z jakością Twojego snu ?

Czasami Ile godzin dziennie zazwyczaj śpisz?

Nie, prędzej przeżycia tego co było Wierzysz w duchy?

Byłam, przyjemnie ale nudno Miewasz koszmary albo dziwaczne sny?

Nie zawsze pierwsza rzecz jaka widzisz w tej chwili z okna ?

Nic, po prostu przestanę się odzywać, ale to zależy od powodu i osoby W ilu krajach byłaś/eś w całym swoim życiu?

Niestety nie przepadam za spacerami Słuchasz audiobooków?

Niestety nie za dobrze Czy umiesz grać na jakimś instrumencie ?

Nie Czy umiesz śpiewać?

Już nie Czy pogoda ma wpływ na twój nastrój/samopoczucie ?

Nie Czy masz jakieś swoje sposoby na rozładowanie złości, jakie?

Nie Zdarzyło Ci sie jeździć "pod wpływem" ?

Do dziś bez zmian, czasem lepiej czasem gorzej. Zagląda tu ktoś czasami ?

Tak Czy udajesz czasami przed ludźmi że ich lubisz, choć tak nie jest?

Tak Wolisz deszcz czy słońce?

Zagląda tu ktoś jeszcze ?

A jak zmienić swoje nastawienie jeśli otoczenie wciąż wmawia (mam wrażenie, że nie do końca świadomie), że coś z tobą jest nie tak... Wciąż się słyszy cierpkie słowa, zero wsparcia, zero zrozumienia... Aż się odechciewa jakiegokolwiek pozytywnego myślenia, czy jest jakiś sposob, żeby zapanować nad tym i zacząć o sobie lepiej myśleć?

Chyba że życie da mi takiego kopa w dupe że będę zmuszona diametralnie je zmienić...

Wiele razy słyszałam takie pytanie... Ciężko powiedziec: na chwilę obecną nie... Mamy tu dom, zobowiazania, dzieci do przedszkola chodzą (tzn narazie starsza tylko), więc raczej tu zostaniemy... A na starość kupimy kampera i będziemy podróżować !(dawne moje marzenie)

Mam rodzinę w PL ale ich nie chcę obciążać swoimi problemami... A tutaj za dużo spraw mnie trzyma niestety, mam zobowiazania, nie mogę sobie ot tak wyjechać...

On nie rozumie dlaczego wciąż jestem zdenerwowana, podminowana, mam zły humor i nic mnie nie cieszy... Wg niego wymyślam i użalam się nad sobą zamiast zacząć coś robić i wziąć się w garść...

Czasami lepiej czasami gorzej, ale wciąż przygnębienie i zamartwianie się to chleb powszedni już nawet myślę i rozwodzie (mąż nie raz mi mówił, że ma dość i chyba lepiej będzie jak się rozstaniemy), ale oczywiście na to jestem zbyt tchorzliwa również. Jestem dla niego tylko kulą u nogi, zbednym balastem, którym trzeba się zajmować i kierować jego życiem.