paradoksy

Hejo. Tak! :)

Darek - człowiek_nerwica - ??? Co z nim?

leki trochę mi pomogły w gorszych momentach, ale nawet nie wiecie jak bardzo się cieszę, że nie muszę się niczym wspomagać od kilku lat... DA SIĘ. Nie zamierzam głosić żadnych prawd objawionych - życzę każdemu, aby mógł być w pełni świadom i o własnych siłach.

kiedy czekam na odpowiedź, a jej nie ma. kiedy inni wtykają nosa w nieswoje sprawy...

i jednak odczuwam brak Rafała...

cześć abc, Monia, Artemizja (Ka Po?). znajdę tu jeszcze Hanię, Korbę?

nie znam Twojej sytuacji, ale moje pytanie jest takie czy ojciec jest alkoholikiem? Dalej czy sie leczy/leczył? Jak jego sytuacja finansowa? ojciec pił przez jakiś czas, teraz ponad pół roku nie pije. nie wiem, -czy mogę go nazywać alkoholikiem? myślę, że jego picie wynikało bardziej z potrzeby towarzystwa, bo nie pił w domu, tylko chodził do baru. brat większość czasu jest zagranicą, a ja 400 km dalej. siedzieć samemu w domu... można się poczuć niepotrzebnym. zwłaszcza, że ktoś wcześniej był aktywny towarzysko (wypady na ryby, grzyby itd.) sytuacja finansowa - źle nie ma. renta, a mój brat opłaca rachunki. nie ma raju, ale biedy też nie ma. co to ma do rzeczy?

kiedyś to było fajne miejsce, gdzie się wspierało, kłóciło i opowiadało o swoich dniach, problemach, terapiach, przemyśleniach... szkoda.

hej. znajdę tu jeszcze kogoś ze "starej" ekipy?

Boję się, że jedno źle ułożone zdanie może pogorszyć sytuację... Chcemy przeprowadzić ojca do nas - wie już o tym. Ale niestety nikt z nim nie będzie 24h/dobę - każdy pracuje. Nie chcemy z bratem tylko, aby siedział nadal sam w mieszkaniu, odizolowany od wszystkich ze względu na swój stan psychiczny (głęboka depresja) i fizyczny (dużo by pisać). Nie chcę robić z siebie psychologa, ani zarzucać mu tylko górnolotnymi frazesami typu "będzie dobrze"... bo z roku na rok jest coraz gorzej, realnie na wszystko patrząc.

Cześć. Mój tato 3 dni temu miał próbę samobójczą - nałykał się tabletek. Zapieli go w pasy i zawieźli do szpitala. Na sali jest z 15 innymi osobami w pasach, a więc środowisko raczej niesprzyjające szybkiemu wyzdrowieniu... Ładują w niego tylko prochy na razie. Odcięty od czegokolwiek. Nie mam możliwości odwiedzenia go, za daleko mieszkam. Spotkamy się najwcześniej za 3 tygodnie, jeśli go wypuszczą. Jak rozmawiać z rodzicem, który podjął takie kroki? Z jedynym rodzicem... Proszę o jakieś porady. Nie chcę schrzanić sprawy. Ojciec dużo krzywdy mi w życiu wyrządził, ale staram się nie żyć przeszłością, nie trzymać urazy i nie obwiniać nikogo. Chcę mu pomóc. PS. tak, to ja.