droga smutna,
ja moze najpierw sie przywitam, bo to moj pierwszy post na forum.. wiec czesc wszystkim
wiec droga smutna,
chcialam cie uspokoic, ze jestes calkiem normalna.
pisze, bo troche zszokowalo mnie to, ze pozostali uzytkownicy forum podjeli twoj watek proby ukrycia twych problemow przed swiatem.
mysle, ze powinnas najpierw powiedziec o swoim samopoczuciu komus bliskiemu. moze rodzicom? twoje najblizsze otoczenie nie jest twoim wrogiem, lecz sprzymierzencem.
wiec nie roztaczaj przed soba jakichs czarnych wizji leczenia w szpitalu czy brania jakichs prochow.
porozmawiaj z kims, do kogo masz zaufanie. i sprobujcie razem znalezc jakies rozwiazanie. moze najpierw rutynowa kontrola u lekarza, badania krwi?
zaparz sobie melise, idz na basen (choc zdaje sobie sprawe, ze wyjscie z domu wiaze sie ze strachem przed kolejnym napadem leku), pogadaj o glupotach z przyjaciolmi albo obejrzyj sobie jakas glupawa komedie.
nie mysl, ze bagatelizuje twoje problemy. rowniez walczylam/walcze z podobnymi przypadlowsciami.
nie "podziwiaj" swojego problemu i nie analizuj go, bo wtedy urasta on do niebotycznych rozmiarow. po prostu zacznij dzialac, aby go rozwiazac.
usmiechnij sie, nie warto brac wszystkiego nazbyt powaznie.
zawsze jest jakies wyjscie z sytuacji, nawet wtedy, gdy chwilowo go nie widzisz zycie jest piekne, a wszystko co nam sie przytrafia ma swoj gleboki sens. twoje obecne samopoczucie tez
pozdrawiam, olga
