To chyba już taka nasza przypadłość, że z takim syfami w głowie mamy czujemy się samotni. Ciężko wyłowić ze społeczeństwa kogoś przy kim czułoby się w 100% dobrze. Ta osoba musiałby być równie dobrze popieprzona :) Z drugiej strony myślę, że mając wiele problemów w głowie zamykamy się na innych i skazujemy w jakiś sposób na samotność.
Przy okazji chciałbym się przywitać jako, że to mój pierwszy post na forum:)