Ketharine

Drugi rok zawalony. Dwa lata temu pod koniec roku załapałam doła i też nie chodziłam, bo miałam to gdzieś. Teraz jak nie zdam to chyba dam sobie spokój ze wszystkim. Nie będę siedzieć przecież, licząc że rodzice mi wszystko załatwią. Mówisz, że szanse są małe? Też tak myślę, ale łudziłam się nadzieją

Chciałabym się leczyć. Mam dość życia w izolacji, ciągłego smutku i stresu. Jednak jest kilka spraw uniemożliwiających mi pójście do lekarza. Moi rodzice nie będą chcieli o tym słuchać, gdyż uważają że tego nie potrzebuję. Nie rozmawiam z nimi o problemach. Nie potrafię. Wstydzę się. Kiedyś powiedziałam mamie o depresji to powiedziała, że "wkręcam sobie". O reszcie problemów nie mówiłam. Udaje, że wszystko jest w porządku. A to, że nie mam znajomych, siedzę cały czas w domu, leżę całymi dniami w łóżku robię dziwne rzeczy (np. 10 razy zgaszam i zapalam światło, chodzę kilkanaście razy sprawdzać czy drzwi są zamknięte - to chyba nn ale sama nie wiem) to udają, że tego nie widzą. Jednak kilka razy powiedzieli mi, że jestem nienormalna (całkiem poważnie, nie żartując). Gdyby jednak chodziło o szkołę to szybko mnie do psychiatry wyślą. Drugą sprawą jest to, że mam nieskończone 18 lat. I gdzie miałabym się udać do psychiatry dla dzieci? To bez sensu...Poza tym w mojej okolicy nie ma takich specjalistów. Lekarzowi powiedziałabym prawdę. Że się bałam, że mnie wyśmieje lub skrzyczy, że nic mi nie jest i przychodzę z pierdołami. Naprawdę się tego obawiam.

Witam, zbliża się koniec roku szkolnego i wystawienie ocen. Mój problem polega na tym, że z wf wychodzi mi nieklasyfikacja. Nie chodziłam na te lekcje nie z powodu lenistwa, bo lubię ćwiczyć. Unikałam tych lekcji z powodu lęku. Na myśl o tym, że miałam na przykład grać w siatkówkę z ludźmi z klasy, skręcało mnie od środka. Wiem, jest to głupie, ale mam chyba fobię społeczną lub zaburzenie osobowości (osobowość unikająca). Nie byłam z tym u lekarza - to tylko moje podejrzenia. Do lęków czasami dochodziły stany depresyjne i wtedy miałam na wszystko wywalone, tylko spałam albo leżałam w łóżku i nie chodziłam w ogóle do szkoły. Z tego powodu mam mnóstwo godzin opuszczonych. I tutaj nasuwa mi się pytanie: Czy gdybym poszła do lekarza i przedstawiła mu swoją sytuację, wystawiłby mi zwolnienie z wf na całe półrocze? ( do tyłu, czyli od lutego do czerwca 2015). Czy pomyślałby, że zmyślam i nie chodziłam z lenistwa? A może w ogóle nie może wystawiać czegoś takiego? Nie wiem co robić... P.S Przepraszam jeśli wątek umieściłam w złej kategorii. Tutaj najbardziej pasował mi ten wątek, ponieważ powyższa sytuacja spowodowana jest w głównej mierze przez depresję.

okulary

Nogi Szkoła czy praca?

Czasami Czy masz czasami ochotę zrobić komuś krzywdę?

łóżko piłka nożna czy siatkówka?

łazanki

Tak Masz wysokie mniemanie o sobie?

Siwe włosy Być łysym czy bez zębów?

W kropeczki kino czy teatr?

żołądek

spodnie nieśmiałość czy arogancja

proza-wyobraźnia

Książka Miłość czy przyjaźń?