MyDestiny

Czyli nie sfiksowałam. Chyba pora wrócić do psychoterapii.... Leków nie biorę, po lekach źle sie czuje, mój stan wręcz się pogarsza. Lena musisz dużo rozmawiać ze swoim facetem, mój obecny przyszły mąż wyprowadził mnie z bulimii. Nie jest psychologiem, ale pokazał mi siebie samą z zupełnie innej perspektywy. Pomogło, choć trwało to dobre 3 lata. Rozmawiaj z nim, zwierzaj się... uwierz ,że się uda, a tak będzie :)

Witajcie Zastanawiam się co mi dolega. Otóż, kiedyś dawno lat 12 temu byłam osobą chorą na anoreksję i bulimię. Wszystko jakoś sie ustabilizowało. Od jakis 2 lat męczą mnie myśli. Prawie codziennie. Panicznie boję się zakażenia wirusem hiv, hcv. Mimo wykształcenia boję się panicznie.Wiem, że to nie takie proste, a jednak. Unikam badań krwii, jak juz ide...to patrzę czy wszystko sterylne. Oczywiście wszystko jest, ale po powrocie do domu potrafię sobie wkręcić, że było inaczej. Potem siedze godzinami na forach o hiv, hcv, dzwonię na infolinie itd. Przejdzie mi na tydzień i znów się zaczyna. Aktualnie ściągnełam aparat, troszkę zęby mi się popsuły (1 kanał, 3 ubytki), a ja codziennie przegladam zęby i widzę nową próchnicę. Potrafię siedzieć wieczorem i płakać bo mi zęby powypadają. Chodzę do stomatologa co 2 dni teraz, naprawiam te ząbki i gdyby coś było nie tak to by mi powiedzieli...a ja dalej swoje. Myję zęby 6-8 razy dziennie, nitkuję, mam irygator... Potrafię wejść na salę zabiegową razem z narzeczonym, żeby sprawdzić czy wszystko jest sterylne, a potem krzyczę na niego, że pewnie zakaził mnie hiv. Staram sie sobie z tym radzić, tłumacze sobie, że się nakręcam i wkręcam nieprawdę. Jestem nieszczęśliwa. Męczy mnie to, ale nie wiem czy to jest to, czy jestem poprostu histeryczką i panikarą. W innych aspektach życia jest normalnie, nie mam innych rytuałów, dziwnych myśli i sprawdzania czegoś po stokroć. Pozdrawiam :)