siddom

Mnóstwo rzeczy. Przede wszystkim partner (teraźniejszość, przyszłość), rodzina, praca (bardzo mnie satysfakcjonuje), hobby. Wyznaczone sobie cele - część z nich osiągnę dopiero na emeryturze. Przyjaciele - i Ci nowi i Ci starzy.

Całe mnóstwo. Przede wszystkim te związane z sercem, żołądkiem, jelitami..W końcu zdecydowałam się na kilka małych zmian w swoim życiu. Zmieniłam pracę (była strasznie stresująca), partnera (działaliśmy na siebie destrukcyjnie), miejsce zamieszkanie (z dużego na małe miasto), styl życia (inna dieta, dużo ruchu na świeżym powietrzu), pomogło, i porozmawiałam z psychologiem.

Bez wątpienia warto przeczytać powyższe książki. Moim zdaniem najlepiej sprawdza się metoda małych kroków. Nie "wrzucanie na głęboką wodę". Ja swoje lęki za wszelką cenę staram się oswoić. Spotkania z psychologiem są bardzo ważne. Nie bez znaczenia jest znajomość z osobami z tymi samymi lękami.

Bez wątpienia nie będzie to łatwe zadanie. Przede wszystkim powinniśmy uświadomić uzależnionemu to, ile czasu poświęca na grę (możemy nawet założyć specjalny zeszyt). A następnie zachęcić do spędzania wolnego czasu w inny sposób (razem - jeśli jesteśmy w związku, jeżeli to Nasz przyjaciel..), jednego dnia możemy iść do kina, drugiego do siłowni, trzeciego na rower, czwartego na spacer z psami..nie przez komputerem. Nie krzyczeć, nie grozić, nie naśmiewać się, nie obrażać itd.