Beatrize

Dzięki za słowa otuchy :) Pomogła mi świadomość, że nie tylko ja czuję coś niedobrego do swojej rodziny. Renya, Mam takie marzenie właśnie żeby się wyprowadzić. Ale muszę poczekać do końca szkoły, bo rodzice mi za nią płacą i muszę ją skończyć, bo będą mieli słuszne pretensje.

Bracia Lwie Serce Nosisz coś przy sobie na szczęscie

Nie Ulubiona książka z dzieciństwa?

Fizycznie jestem zdrowa jak byk Czytałaś jakąś książkę Stephena Kinga?

Szukałam info o nerwicy lękowej Lubisz zimną kawę?

Chyba trochę jestem jak zaszczute zwierzę, takie co jak już nie wie co ma zrobić to gryzie. Albo jestem niedojrzała emocjonalnie.

Mam 23 lata.

Czasami to mam ochotę iść do psychiatry, niech mi da leki, zacznę je brać i mi będzie wszystko jedno co się dzieje wokół mnie.. już raz tak miałam

Tak Czy opowiadasz komuś swoje sny?

Zobaczymy jak będzie z terminami bo pod koniec roku to może kiepścizna być

Dla niektórych osób tak :) Lubisz horrory?

Hejka

Może i ona jest dysfunkcyjna, ale ciężko mi z tą sytuacją. Muszę ją widzieć prawie codziennie. Rozmawiać z nią i zachowywać się normalnie, bo ile można się gniewać... Z jednej strony też nie całkowicie jej wina, że miała dziecko.. wpadki się zdarzają. Z jednej strony ja i moi rodzice jej (i jej syna) nie chcą w domu, nie lubią, a z drugiej musimy pomagać, bo dziecko, bo pracy nie ma. I przez to mój dom to piekło. A ja się nie mogę wyprowadzić narazie... bo muszę skończyć szkołę, której nienawidzę już. -- 25 lis 2014, 20:14 -- cheiloskopia, tak myślę, może wrócić do tej pani. Wytłumaczyć sobie, że muszę jej powiedzieć wszystko.. Ona była najbliżej i na NFZ.

Byłam u pani psycholog jednej. Na początku było ok ale później jakoś nie potrafiłam się przy niej otworzyć. Było mi wstyd przed nią ujawnić jakim jestem złym człowiekiem

Ćwiek

Mam starszą siostrę. Nienawidzę jej, bo: -wyjechała do Anglii się dorobić i po 5 latach wróciła w ciąży, urodziła dziecko i przez to moje życie (i życie całej rodziny) stanęło na głowie. -całe życie cała uwaga rodziców była poświęcona jej, bo ona się buntowała a ja musiałam być ta rozsądna i sobie radzić sama -ona całe życie udaje niezaradną, moi rodzice muszą za nią myśleć, załatwiać wszystko -jak byłam mała biła mnie i była jak bomba - nigdy nie wiadomo kiedy wybuchnie złością, agresją - teraz przez nią i przez ojca jestem lękliwa -przez to, że nagle wróciła i urodziła dziecko nie skończyłam studiów dziennych, bo nagle pojawiło się w domu małe, chorowite, płaczące po nocach cholerstwo Jak ją widzę dostaje dreszczy, a widuję codziennie, bo oczywiście Kubuś (jej syn) jest ciągle u rodziców gdzie mieszkam. Z jednej strony mam do niej wielką złość, a z drugiej wstyd mi, że coś takiego czuję do własnej siostry i do niewinnego niczemu dziecka. I co ja mam z tymi uczuciami zrobić?

Rower

Mam Czy lubisz facetów z brodą?

Nie mam Czy palisz papierosy

Abominacja

Alternatywa

Moja siostra miała grypę jelitową. Boję się że się zarazę i będę wymiotować.

a z 5 mam (popieprzona jestem cała) Wierzycie w Boga?

Bardzoo Nie Będzie sroga zima w tym roku?

Super, że sobie chcesz poradzić sama. Kibicuje Ci Nikt nie chce mieć chorób psychicznych. Ale czasami tak jest, że coś nam przeszkadza w życiu. Chciałabym tylko, żeby postawa Twoich rodziców nie sprawiła, że będziesz się czuła winna, słaba itp. z powodu tego, że potrzebujesz pomocy. Ja tak miałam właśnie przez rodziców, którzy mówili że to moje fanaberie a nie tam żadna choroba. Przez to było mi coraz gorzej.