jagodna

Lekarz pierwszego kontaktu zapisał mi Pramolan. Biorę pierwszy dzień. Efektu nie widać, ale liczę, że za kilka dni... dam znać :) I prawda, najlepiej, jak już sobie ktoś wkręci napad, kolejną chorobę to najlepiej powiedzieć to komuś bliskiemu... moja mama jak usłyszała, że wydaje mi się, że mam stwardnienie rozsiane to pękała ze śmiechu - może mam, może nie mam, ale na tamten moment śmiech rozładował napięcie :)

Witam, nie udało mi się przeczytać wszystkich wpisów - awykonalne. Ale zapoznałam się z historiami niektórych osób. Jasne, że nie jestem tutaj przypadkowo. Zmęczyło mnie chodzenie do lekarzy i szukanie chorób, więc w końcu wpadłam na to, że musi być coś nie tak z moją psychiką. W zasadzie, po lekturze forum, powinnam wiedzieć, co robić, jak sobie radzić, jak walczyć, ale jakoś nie wystarcza. Mam nadzieję, że ten niedosyt zapewnień, że jak wyjdę z domu to nic mi się nie stanie, dotyczy nie tylko mnie. Któregoś pięknego dnia zasłabłam - nie straciłam przytomności. Po prostu poczułam się słabo. I od tego czasu unikam spacerów, kolejek w sklepach i jak już idę to nigdy się nie zatrzymuję. Boję się, że jak tylko stanę w miejscu to się przewrócę. Poruszam się tylko samochodem, masakra. Dramat. Dostałam namiar na dobrego psychologa, ale nie odpisuje na maila. I myślę, co zrobić, żeby przetrwać ten czas zanim się z nim spotkam.