Witam, jestem nowym użytkownikiem. W zasadzie zalogowałam się tutaj, aby wreszcie móc się 'wygadać', bo w świecie rzeczywistym graniczy to z cudem. Zawsze ja jestem proszona o wysłuchanie biadoleń, a sama się skupiam na ogólnikach. Mieszkam w małym mieście (bo ok. 30 tys mieszkańców z ktorych i tak juz znaczna cześć wyemigrowała na Zachód...) i wizyta u psychologa jest raczej niemożliwa - jedynymi funkcjonującymi są szkolni.
Ale nie o tym chciałam.
Mam 17 lat i chodze do I kl LO. Moim problemem od paru tygodni jest brak jakiejkolwiek checi do zycia, poirytowanie wszystkim. Marze o chwili kiedy zdam mature i wreszcie wyjade stad na studia. Z daleka od moich toksycznych znajomych ktorzy tylko potrafia mnie krytykowac, mojego niedoszlego chlopaka ktory okazał się poligamistą i mojej 'rodziny'. Rodzice... tata wykształcony, pracuje w pewnej instytucji państwowej, indywidualista posiadajacy 2 samochody - jeden - toyota corolla; drugi - Trabant. Tego pierwszego używa sporadycznie, kilka razy w ciągu roku. Jego indywidualizm przejawiajacy sie poprzez trabanta i dosc kompromitujacy styl (swiadczacy o kompletnym braku gustu) mnie zabija. Wstydze sie mojego ojca. Mama... kobieta niewyksztalcona, wpadla w wieku 22 lat; przejawia strasznie malomiasteczkowy tok myslenia, dla niej licza sie tylko pieniadze, ktorych ojciec zarabia za malo (ale bynajmniej ja jestem ladnie ubrana); nie pracuje, narzeka na wszystko po kolei, ze powinna sie rozwiesc z ojcem, ze nie chce mieszkac w tym domu. Mieszkamy z dziadkami. Oni tez maja swoj udzial w moim zyciu. Dom mamy nieladny. Wstydze sie swojego domu. Czysty, ale brzydki. Z zewnatrz przede wszystkim.
W szkole wszyscy mnie denerwują. Od jakiegoś czasu (parę tygodni...) Moim mankamantem jest ze uwazam sie za madrzejsza od wszystkich (wiem wiecej, czytam wiecej, ucze sie wiecej) ale oceny moje sa wzgledne. Najlepsze w klasie z niemieckiego i angielskiego.
Kazdego dnia odliczam czas kiedy wreszcie nadejdzie ten moment ze stad wyjade. Zaczne wszystko od nowa. Bede miala dobra prace. Swoj dom. I bede sama.
Prosze o pomoc...
