Pinkola

Ja byłam jak najbardziej dzieckiem niewidzialnym. Matka potrafiła nie rozmawiać ze mną miesiącami bez powodu mimo tego że mieszkaliśmy razem. Lubiła mnie obarczac wina o wszystko. Pamiętam jak kiedyś dostałam jedynkę a ona w złości powiedziała że właśnie przez to nie potrafi przestać pić. Ojciec mnie rozpieszczal do pewnego momentu. Później był jak matka. Siostry tez nic nie widziały rozładowywaly emocje na mnie.

Na pochwały reaguje tak jak na komplementy. Uśmiecham się i dziękuję zmieszana ale w środku myślę "taa, mówisz mi to bo się śmiejesz ze mnie w środku". Czasem reaguje złością i udaje że tego nie słyszałam ale mówię " dobra, daj spokój. ".