eunika

terapeutka powinna znalezc zrodlo,,,, jaki to rodzaj terapii? do kogo chodzisz? chodzę do psychologa u mnie w mieście. mieszkam w małym mieście i nie ma dużego wyboru..moja depresja prawdopodobnie jest endogenna,a przyczyną mogą być zaburzenia adaptacyjne..nie potrafię się pogodzić z różnymi sytuacjami..jak nie dostałam się do wymarzonego liceum,to przejeżdzając autobusem obok niego i widząc wychodzących ludzi płakałam..nie mogłam się pogodzić ,że tam nie chodzę..i długo to trwało. druga sytuacja odrzucona miłość,najpierw dawał mi znaki,było pięknie zakochałam się,a poźniej po kilku miesiącach znalazł sobie inną i wrzucał z nią zdjęcia na portal..a w moim serce nadal była wielka miłość,a zarazem złość..to jest mój problem.kompletnie nie wiem jak sobie poradzić,mój mózg źle funkcjonuje.. Biorę pod uwagę jeszcze elektrowstrząsy,bo teraz to wegetuje..nie czuję,że istnieje..wstaje ,robię coś w domu, idę na zakupy,ale jakby nie to to patrzyłabym w ścianę,żadnej radości,utrata zainteresowań,poczucia bezpieczeństwa na świecie..mam nadzieję,że jakiś lek odbuduje mi mózg.bo takie życie to cierpienie..To jak umrzeć za życia..

Funkcjonuje ,ale zmuszam się.nic mnie nie cieszy..na terapię chodzę,ale mi nie pomaga,nie mam problemów żadnych..moja depresja pojawiła się nagle..nie spałam kilka nocy,utrata zainteresowań,obojętność,smutek,drżenie ciała..straciłam wszystko.. -- 15 sty 2014, 22:13 -- Citabax mi nie pomógł,Aurorix również...najbardziej boli mnie to,że nie mogę się cieszyć. teraz biorę Seronil (SRRI)

To jak mogłabyś ocenić mój stan ? śpię bardzoo długo,wstaje coś zjeść zwykle i się kładę,brak mi motywacji,na filmie jestem w stanie się skupić,wychodzę na dwór codziennie,ale przykładam mniejszą wagę do makijażu i ubioru.. obojętność jest ogromna,do ludzi się uśmiecham,rozmawiam,w środku cierpię bardzooo..świat widzę jak za szybą i wszystko co najpiękniejsze ,kolorowe wystawy w sklepach są poza mną..dzięki mojej rodzinie jeszcze żyję..nie wiem jak będzie dalej,miałam plany ,a każdy dzień to gehenna..może na wieczór jest minimalnie lepiej..ta choroba to koszmar,rujnuje życie ,zabiera motywacje do prostych czynności.. nawet kąpiel nie sprawia mi radości..żyję w świecie pustki i nie widzę już ratunku dla siebie..

Dziękuję,że odpisałaś. Leki trzeba już do końca życia brać?? jakie miałaś objawy ? ja w sumie nie mam celu wstać z łóżka,dobrze że mam osobę która mnie wspiera,ale wychodzę na dwór ,robię zakupy,coś tam sprzątam..staram się pomagać,tylko nic mnie nie cieszy..jestem automat..i mam coraz to gorszę myśli,szczególnie rano..ta choroba jest chyba najgorszą jaka może być.

j.w zażywałam Aurorix,Citabax,Lerivon po którym przytyłam 10 kg,Zeldox..i nic nie ruszyło..nie wiem jak mam wyjść z tej depresji.. nic mnie nie cieszy,nie mam motywacji..nie widzę drogi wyjścia z tego stanu.

Mi Citabax nie pomógł..brałam 2 opakowania w dużych dawkach i nic nie ruszył depresji..a do tego wymiotowałam

ja nie miałam urojeń..tylko mówiłam,że wydaje mi się,że zmienił się świat,że widzę jak przez szybę itp. a to bardziej derealizacja..

typ depresyjny.. jak się u was objawia? macie takie coś ze wydaje wam się,że żyjecie w swoim świecie..a inni są obok? jakie leki są skuteczne?

j.w chciałabym popisać z Wami..

Witam was kochani..mój problem polega na tym,że każdy psychiatra mówi co innego jeden mała depresja,drugi rozległa,a trzeci zaburzenia schizoafektywne i zaburzenia adaptacyjne....ogólnie biorę antydepresanty..miesiąc Aurorix efekt 0,teraz Citabax efekt 0..nic mnie nie cieszy,anhedonia całkowita,utraciłam zainteresowania,czuję pustkę i jakby niepokój w klp.bardzo mnie to męczy..w dodatku mam wrażenie,że każdy dzień jest taki sam..czuję jakbym była zamknięta w swoim świecie..Już jako dziecko dużo marzyłam i fantazjowałam,analizowałam,często żyłam życiem innych ludzi,dużo myślałam o nich..zauważylam,że nie mam własnego życia.,a moja depresja jest tak wielka ,ze nie wiem co już robić.jestem bezradna ,leki nie działają..co zrobić by z tego wyjść? Pozdrawiam