Jestem zupelnie nowy na forum. Dopiero dzis wpadlem na pomysl zeby tu wstapic.
Powiem krotko o moich problemach. Jestem nastolatkiem do niedawna mialem swoje plany zyciowe. Bardzo lubie chemie. Chcialem zostac slawnym chemikiem. Podobnie jak chemia interesuje sie takze informatyka i od niedawna elektronika. Niby wszystko fajnie i super. Ale z dnia na dzien wydaje mi sie ze jest coraz gorzej. Nic mi nie wychodzi. Coraz trudniej mi sie uczyc (a uczniem bylem no i JAK NA RAZIE jestem bardzo dobrym). Nie moge sobie znalezc zajecia. Proboje zajmowac sie tym co lubie ale nie sprawia mi to przyjemnosci. Nic mi sie nie chce. Stracelem swoje ambicje.
Mam dziewczyne. Bardzo mnie kocha. Ja ja tez (przynajmniej tak mysle). Problem w tym ze roznimy sie bardzo. Ona jest zupelnie inna. Pelna zycia i energii. Czasem ma szalone pomysly. A ja jestem raczej spokojny i opanowany. Coraz czesciej trudno mi sie z nia dogadac. Czuje sie coraz bardziej jakbym przebywal z obca osoba. Jej towarzystwo mnie jakby peszy.
Mam wrazenie ze nikt mnie nie rozumie i nie potrafi mi pomoc. Czuje sie taki obcy. Kiedys slyszalem taka piosenke "Jestem obcy". Od razu utozsamilem sie z autorem slow. Brzmialy one tak (zamieszczam tylko refren):
Jestem obcy w moim miescie
Jesetm obcy posrod was
Jestem obcy w moim wlasnym snie
Jestem tylko cieniem
Juz nie wiem co myslec ani robic. Niby mam tak wiele a tak malo. Nie jestem biedny mam rodzicow normalna rodzine a jednak wciaz mi czegos brakuje. Nie wiem czego. Jesli ktos potrafi mi cos doradzic bede wdzieczny. Chociaz watpie.
