Jestem tu dzisiaj pierwszy raz,wogóle pierwszy na jakimkolwiek forum.To dziwne uczucie zobaczyć na własne oczy,że ta cholerna depresja nie wybiera tylko słabych ludzi (jak mi się do tej pory wydawało) jak ja,ale atakuje wszystkich bez względu na wiek, czy problem.
[ Dodano: Dzisiaj o godz. 7:21 pm ]
Nigdy nie myslałam,że ja też będę potrzebowała takiego miejsca.Wydawało mi się,że tak ostro dostałam od życia,że już nic mnie nie dotknie.Wiecie coś na zasadzie:co nas nie zabije to nas wzmocni! A tu niespodzianka!Ponad dwa miesiące kompletnego doła,rozsypki i depresji. i to z jakiego powodu?Myślałam,że faceta,ale to był chyba jedynie katalizator.Za dużo,za szybko,za ostro toczy się to życie jak dla mnie.Wyobraźnia,która była wybawieniem dla mnie jako jedynaczki,teraz okazuje się przekleństwem,bo podsuwa tylko czarne scenariusze.Nic mnie już nie spotka,do niczego nie dojdę,nic nie ma sensu.Brzmi znajomo co?Każdy poranek jako walka z samym sobą,żeby jednak wstać i spróbować,bo może będzie inaczej.Niestety nie jest.A najśmieszniejsze jest to że ludzie postrzegają mnie jako pewną siebie,odważną osobę. O ironio! próbuję wszystkiego,naprawdę wyjazdów za granicę,do znajomych,przesiadywania z przyjaciółmi, byłam u psychologa,a ostatnio nawet studiami podyplomowymi i NIC! jak z tego wyjść?
