Cześć ,ludzie chciałem zapytać czy wszystko ze mną jest ok,mam 22 lata czuje się strasznie samotnie i nikt mnie nie rozumie moich problemów zapisałem się do psychologa na ciołkowskiego bo podobno pisali ze dobry, ale po 1 wizycie jakoś tego nie widzę ze bedę się żalił moim podłym życiem jakiejś pani psycholog.Ale nieważne chciałbym żeby ktoś mi powiedział co mam z tym robić może są tu takie osoby co mają tak samo.A więc ogólnie to mam bardzo zły nastrój i czuje się straszliwie samotny brakuje mi kontaktu z ludźmi ale niby jestem wśród nich,brakuje mi prawdziwych przyjaciół którzy by mnie rozumieli, czuje że moje życie nie ma sensu stoję w miejscu i się nie rozwijam, tyle fajnych rzeczy mnie omija imprezy itp bo nie mam z kim wyjść nikt mnie nigdzie nie zaprosi.Strasznie mnie to dołuje ciężko mi z tym żyć nic mi się nie chce potrafię spać pół dnia leżąc w łóżku.Z znajomymi prawie nie chce rozmawiać bo mnie irytują są beztroscy ja jestem smutny.Nie wiem co mam zrobić ze swoim życiem,dużo siedzę w domu bo i tak samemu to niema gdzie pójść.Czuje że się staczam się na dno że jest coraz gorzej że ciągle coś tracę nie umiem tego zmienić.Zazdroszczę ludziom np jeżeli znajomy ma fajną dziewczynę i są zadowoleni ja czuje w sobie tylko ciągły smutek i rozpacz i myślę że odstraszam ludzi od siebie tym ale ja nie umiem być fałszywie szczęśliwym.Wstydzę się swojego stanu emocji i widzę ze mnie nikt nierozumnie boję się kompromitacji tego że ktoś wyśmieje moje uczucia/emocje.Dochodzę do wniosku że takie życie niema sensu,całe życie coś udaje tylko dlatego żeby zadowalać innych itp, a sam nic z tego nie mam.
Fajnie byłoby jakbyście to skomentowali i podzielili się wnioskami,(płacze kiedy to piszę chyba jestem miękki).Pozdrawiam wszystkich z tego forum.:)
